| Nieuwsblad vh Noorden JACQUES J.d'ANCONA |
Herman van Veen in E-hal: |
29 mei 1981 |
|
Hij noemt het "Nieuwe voorstelling", maar dat begrip is net zo verwarrend als show of concert. In het geval van Herman van Veen bedoelt de performance beelden door te geven in woorden, teksten en muziek. De drie op het podium ontmoeten elkaar en openen een doorgeefluik dat abstracties, extremiteiten en absurde aanwijzingen bevat. In de totaalcompositie heeft Herman van Veen schitterend revanche op zichzelf genomen na de toestanden met "OnderWater". Zijn nieuwe, kleine produktie brengt iets terug van de vroegere fysieke kracht in toeren, mimiek en beweging, maar in een zetting die functioneel is en ondergeschikt aan het doel van een avond theater. Zonder echter uit het oog te verliezen, dat er soms in de indirecte en vaak in keiharde, directe zin iets te zeggen-valt over kernbewapening, oorlogswaanzin en negatieve, facetten van de (katholieke) religie. Bij Herman van Veen blijft 't een kwestie van koesteren of, afwijzen. Nu hij voorlopig voor het laatst in ons land is — met gróte buitenlandse escapades in het vooruitzicht — is het goed om vast te stellen, dat hij allerminst is dichtgeslibd en uitzinnig veel moeite doet anderen te laten delen in gevoelens en emotionaliteit. Met twee grote muzikanten aan zijn zijde doet hij een schakeling van nummers. Ze brengen je niet alleen dichter bij Herman van Veen zelf, hoewel je altijd al meende hem te kennen. Ook vertonen ze de poging om de verwarring van een droom te schetsen, al tart deze soms de waarheid. Van Veen is rauw, banaal, troostend, clownesk, fel en dwaas bezig. Soms sacraal, maar zelden onzinnig. Artistiek magisch en bewogen, op de toppen van theater-spanning. |