steven vancleef schreef 7 februari in Het Belang van Limburg


"Ik ken België als mijn broekzak"


NEERPELT - Geen enkele Nederlandse artiest wordt zo gevierd in de internationale theaters als Herman van Veen. L'Olympia, Carré, Friedrichstadtpalast, Carnegie Hall, schijnbaar moeiteloos zingt de Nederlandse duivelskunstenaar z'n repertoire in vier talen. Maandag is zijn moedertaal aan de beurt, want vanaf dan is Herman weer te zien in de Vlaamse theaters. "Het zal minstens zo prachtig worden als de vorige keer", lacht hij.


De helft van de twintig Herman van Veen-optredens op Belgische bodem is al uitverkocht. Ook in onze provincie zijn er enkel nog kaarten voor de twee - later toegevoegde - avonden in Dommelhof in Neerpelt. "Het Belgische publiek is er altijd voor me geweest", vindt Herman. "Voor veel van hen ben ik een deel van hun geschiedenis."

Hoe zou je je band met België omschrijven?

"Wat mensen mijn carrière noemen, is begonnen in België. Ik ga er al 40 jaar om de drie à vier jaar op tournee en ik ken het land ondertussen als mijn broekzak. Mijn vrouw komt er vandaan, mijn dochter heeft er gestudeerd, ik heb er in de gevangenis gezeten, ik ken de kroegen, de kathedralen, de zalen. Het is mijn moederland."

En Nederland dan?

"Da's mijn vaderland."

Je bent zo'n 40 jaar bezig nu. Enig idee hoeveel optredens je achter de rug hebt?

"Nee, maar ik kan het makkelijk uitrekenen: 40 maal gemiddeld 140 optredens per jaar, da's 6.300 optredens. Het is van levensbelang. Als ik niet meer speel, besta ik niet meer. Anderzijds denk ik ook niet dat ik méér dan 140 optredens per jaar zou aankunnen. Touren is fenomenaal zwaar. Parijs gaat nog, maar New York, Kaapstad, Tokio."

Word je het wel eens beu?

"Tuurlijk. Het gekke is: dat gevoel heb ik enkel overdag. Zodra ik - bang en blij genoeg, zeg ik dan - het podium opstap, verdwijnt het."

Je bent 61. Hoe oud voel je je?

"Ik ken mensen van 30 die stokoud zijn en mensen van 80 die piepjong zijn. In mijn geval is dat elke dag anders. Soms voel ik me de jongste tussen alleen maar jonge mensen en soms is het net omgekeerd. Dat heeft met spirit te maken. Als je ergens zin in hebt, is alles mogelijk. Als je daarentegen iets doet waar je niet van houdt, dat is slopend. Talent is geen verdienste; er iets mee doen, is dat wél."

Ben je streng voor jezelf?

"Mijn kinderen vinden mij extreem gedisciplineerd, ja. En ze hebben gelijk: ik ben letterlijk een zeer opgeruimd mens."

Waar knap je op af als je collega's aan het werk ziet?

"Wat ik verschrikkelijk vind, is apathie. Mensen die hun ding doen terwijl beleving volstrekt afwezig is."

Heb jij een verlanglijstje als je ergens gaat optreden?

"Ja, maar daar staat niet veel op. De bühnematen en enkele faciliteiten, de rest heb ik meestal zelf bij. In Vlaanderen en Nederland zijn de schouwburgen heel goed voorzien, maar in Frankrijk is het horror. De entree is aardig en de zaal ook, maar daaráchter is het afzien."

Tot slot: wat mogen de mensen verwachten van jouw op stapel staande optredens?

"Iets dat minstens zo prachtig is als de vorige keer (lacht)."

Steven VANCLEEF