Noord Hollands Dagblad
Lieke Meijers

LIEFS VAN LIEKE, LEKKERS UIT LIMBURG




april 2025
Over de schoonheid van Limburg geen twijfel. Zo kregen het bronsgroen eikenhout en malse korenveld een plek in haar volkslied. En wat te denken van dat andere lied: Wie sjoeën és Limburg is... Maar Limburg is ook lekker, weet zangeres en actrice Lieke Meijers.


Met haar 24 lentes is van een meisje geen sprake meer, maar jong van hart en geest gaf 'vrouw Meijers' haar eerste soloprogramma de jeugdige titel: Een Limburgs Meisje. Het heeft iets liefs en bescheidens, en doet sentiment vermoeden. Is het heimwee? Die vraag is voor later. Eerst nog een paar woorden over de zangeres, dje op dit moment een soep uit haar boek 'Limburg, dat smaakt naar meer' voor ons bereidt.

Afgestudeerd als musicalartiest bij de Frank Sanders Akademie in Amsterdam, vond dat Limburgse meisje een ander inspirerend nest in Soest. Niemand minder dan Herman van Veen nam haar onder zijn vleugels. Ze mocht zich laten gelden bij verwante jeugdvoorstellingen en maakte zoveel indruk, dat de bekende leermeester haar op zijn toneel vroeg. Dat ze daar zo nu en dan nog wel eens plagerig als stagiair wordt betiteld, kan ze van hem goed hebben. Ze weet immers wel beter. En hij ook. Sterker, het was Herman van Veen zelf die Lieke Meijers een paar vleugels gaf en op eigen benen zette. Haar tour de chant met liedjes en verhalen maakt op dit moment een geslaagde vlucht. 'lk ben ontzettend blij en vereerd dat ik me mag ontwikkelen in zijn theatergezelschap. Van wie en waar kun je het beter leren? Wat dat betreft is dit kunstcentrum een geweldige broedplaats. Niet alleen voor Alfred Jodocus Kwak, haha.'

In de kelder van het Herman van Veen Arts Center pruttelt op dit moment Limburgs lekkers. De keuken vult zich met de zalige lentegeur van asperges. Meijers lepelt, slurpt, knikt en voegt nog een paar croutons toe. Bijna klaar. 'Voor mij maken de croutons een belangrijk Limburgs verschil. Ze geven bite en een vollere smaak. Je hebt gelijk, het is nog niet helemaal het seizoen van de asperges, maar ik kan wel eens wat ongeduldig zijn. Eigenlijk ben ik niet zo van de gewone gekookte asperge. lk vind ze dan al snel te waterig. In deze soep zijn ze echt véél lekkerder. Hij is inderdaad een beetje lobbig, zoals snert, maar dat hoort. Hij moet ook vullen en voedzaam zijn. Weetje, misschien past 'ie wel juist beter bij de winter. Of ik herinneringen proef? Ja, soort van. Het is altijd een favoriet geweest wanneer ik tijdens het fietsen door het heuvelland een tussenstop maak bij een terrasje. Krachtvoer is het, zodat ik daarna weer fluitend de berg op trap.'
'Ik heb de mooiste herinneringen aan Limburg, maar ik moet ook niet overdrijven. lk ben nog jong. Eigenlijk begon op de HAVO het theatergevoel echt te kriebelen. Zo sterk dat ik ook wel besefte dat ik daarvoor naar de Randstad zou moeten. Nou ja, lang verhaal kort: dan komt het moment dat je afscheid moet nemen van Amstenrade, van Limburg. Dus ook weg uit het ouderlijk huis en weg bij vrienden. Maar ja... je kunt een meisje wel uit Limburg halen, maar Limburg niet uit het meisje, haha. Die zachte g zit er inderdaad nog in, maar die laat zich niet altijd horen.

In mijn muziekprogramma en mijn receptenboekje zitten heimwee en trots. Kijk, als je vanuit Nederland de provincie binnenrijdt, dan staat daar een bord: De Limburgers heten u welkom. Nou, dat alleen al maakt me warm. Die armen die je omhelzen. lk heb tot nu toe in geen andere provincie een soortgelijk bord gezien, Daarnaast is het dialect echt van thuis, een verbindende factor. Het landschap is er prachtig, zeker voor iemand die van wielrennen houdt, maar mijn liefde voor Limburg zit vooral in de mensen.'
Voor iemand die dol is op aspergesoep, eet Meijers opvallend langzaam. Praten over eten doet ze graag en daar moet de soep even onder lijden. 'Het idee voor mijn boekje kwam van Herman, die blijkbaar voelde dat dat meisje van hem een beetje meer Limburg nodig had, haha. Zo kwam naast dat liedjesprogramma dit boekje op taffel en bij die recepten hebben we veel hulp gehad van de provincie Limburg.
Ook via mijn moeder kwamen we Limburgse lekkernijen op het spoor. Het zit dan ook wel een beetje in de familie, ja. De oma van mijn moeder was kokkin en volgens mij zitten er ook kruideniers en bakkers aan haar kant. Het was dus best logisch dat er thuis Limburgse gerechten gemaakt werden.

Culinair ambassadeur? Nee, joh. lk kook graag, eet graag en vertel er graag over. Het is een soort zwavelstokje om me aan te warmen als ik thuis in Zaandam heimwee krijg of met Herman op tournee ben. En dan stilletjes een zachte g fluisteren, haha. Wat ik trouwens nog wel eerlijk moet bekennen is dat het allerlekkerste van Limburg niet in mijn boek staat: vlaai. Daar kun je dit meisje echt wakker voor maken, maar het is een streekproduct waarvoor je toch echt bij de bakker moet zijn.'


[RECEPT)

Limburgse aspergesoep (4 personen) Ingrediënten: 500 g witte asperges, 3 preien (enkel het wit gebruiken), 1 ui, 2 blokjes groentebouillon, 4 sneetjes brood, 3 el witte wijn, 200 ml room, peper en zout.
Bereiding: Schil de asperges, snijd de kontjes eraf en snijd in grove stukken. Houd eventueel een paar aspergekoppen apart en kook ze in een andere pan voor de garnering. Snijd de prei en ui in grove stukken. Smelt een klontje boter in een grote pan op middelhoog vuur en stoof er de prei, ui en asperges in gedurende 2 minuten. Voeg water toe totdat de groenten net onder water staan en doe de bouillonblokjes in de pan. Laat de soep een halfuurtje koken en snijd ondertussen het brood in blokjes van 1 bij 1 cm. Verhit wat boter in een braadpan en bak de stukjes brood goudbruin. Haal de soep van het vuur, voeg de wijn, room, peper en zout toe en mix het glad met een staafmixer. Giet de soep in borden en garneer met de zelfgemaakte croutons en apart gekookte aspergekoppen.


(Informatie over de voorstelling en het boekje: liekemeijers.com)



Lieke Meijers