|
AD Stefan Raatgever | Joost Klein helpt Herman van Veen aan daverende hit
|
1 november 2025 |
|
Joost Klein helpt Herman van Veen aan daverende hit
Het duettenalbum dat Herman van Veen ter ere van zijn tachtigste verjaardag maakte, bruist van het muzikale plezier. Tussen de nieuwe songs valt één oude hit op: Opzij is samen met Joost Klein een onvermoed, maar daverend succes. Het klinkt vooraf al verrukkelijk: Herman van Veen en André van Duin samen in de studio voor een nieuwe versie van (Ik ben vandaag) Zo vrolijk . En het resultaat blijkt net zo'n waterdichte garantie voor een goed humeur als gehoopt. Van Duin voegt precies de goede dosis meligheid toe en brengt Van Veen ook net voldoende van de wijs. Zo vrolijk is een van de geslaagdste momenten op het duettenalbum dat Van Veen ter ere van zijn tachtigste verjaardag (afgelopen maart) maakte. Voor Plus nam de senior theaterpersoonlijkheid elf nieuwe composities op en voorzag hij zes bewezen successen van een nieuwe uitvoering. Steeds in samenwerking met een collega, jong of oud. Net als op het podium blijft Van Veen weigeren van zijn artistieke productie een greatest hits-revue te maken. Daarom ontbreken bijvoorbeeld Hilversum III, Anne en Liefde van later. Jammer. Maar de keuze voor nieuwe liedjes biedt wel de ruimte om Van Veen nog eens helemaal uit zijn vertrouwde biotoop te trekken. Het is te prijzen dat hij zich daaraan volledig overgeeft. Reggae Tranen, met Gerson Main, is een fijne, lichte popsong waarop Van Veen op volstrekt natuurlijke wijze tegen de reggae aan wiegt. De productie van de plaat is nergens traditioneel of voorspelbaar. Toch is Van Veen op zijn best als de instrumentatie klein wordt gehouden. Zo is Suzanne in een samenzang met Maan prachtig dankzij een subtiele akoestische gitaar en een onnadrukkelijke beat. Van Veen mompelt de beroemde zinnen van de hertaling van Leonard Cohens klassieker prachtig naar de overkant, waar hij een kristalhelder zingende Maan treft. Niet alles slaagt. Op Toveren (sprak iemand dat woord ooit mooier uit dan Van Veen?) eist Zoë Tauran een veel te grote rol voor zichzelf op door bijna elke uithaal op te rekken. Van Veens samenzang met Roxeanne Hazes werkt beter, al is het liedje Waar gaan we heen net iets te dun om echt te raken. Gelukkig moet de uitsmijter dan nog komen. Joost Klein blijkt aan de zijde van Van Veen goed voor een prachtig fluorescerend contrast. Opzij met Gabberbeats, een retroringtone als sample en een poëtische onzintekst zoals alleen Klein ze schrijft; het werkt vervreemdend, maar daverend goed. Stefan Raadgever |