C.B.Doolaard schreef 18 januari 1975 in het Parool

Beweeglijke clown en poëtisch zanger Herman van Veen consolideert zijn stijl in muzikale show

"Harlekijn": vaak verrassend


Herman van Veen stond gisterenavond op de planken van de Utrechtse Stadsschouwburg met zijn programma "Harlekijn". De laatste keer dat ik hem voor een zaal heb zien optreden was bijna twee jaar geleden in het Amsterdamse Carré. Toen was hij met allerlei experimenten bezig die interessant bleken, maar voor zijn al vastgeklitte bewonderaars wellicht verwarrend werkten.

Want in dat optreden beleed hij openhartig zijn twijfel of hij met de bevrijdende happeningsfeer waarin hij zijn vertier aanbiedt toch zelf niet te egocentrisch dreigde vast te lopen. Deze verrassende en labiele maar daardoor juist veel nieuws wagende Herman van Veen bleek in het programma van gisterenavond voltooid verleden tijd. Hij is nu duidelijk bezig zijn stijl te consolideren, waarbij hij samen met de voortreffelijke solisten van zijn combo een nog sterker en fraaier accent aan de muziek geeft.

Tussen grap en ernst, maar zeer muzikaal, wordt er mooi met barok en aanverwante kamermuziek gestoeid en hoewel dat soms met wat overdreven stereo-effecten de zaal in geslingerd wordt, draagt het bij tot een evenwichtiger over alle medewerkers verdeelde show, die ook erg knap en soms geestig belicht wordt.

Veelzijdigheid

Wat Herman van Veen betreft, blijft het ditmaal bij de spontaan gebleven herkenning van zijn veelzijdigheid als bewegelijke clown, sfeervolle opvuller van kleine levenswijsheden en poëtisch beschouwend zanger van een groot aantal nieuwe liedjes die zeker niet allemaal kunnen wedijveren met zijn beste werk in dat vlak, maar vooral voor de pauze vaak verrassen. In dat eerste deel was hij duidelijk het best op dreef met "Kind aan huis", "Oma Louise", "Arme Nel", het niet overrompelend geschreven, maar wel erg goed gebrachte vliegtuigongeluk en pantomimisch met de vertraagde herhalingsbeelden van het televisievoetbal.

Na de koffie zit er een kuil in het programma als Herman van Veen zijn speelgoed aandraagt en computerles gaat geven. Waarschijnlijk ook omdat hij welbeschouwd geen nieuwe aspecten aan zijn act toevoegt, blijkt hij ditmaal tekstgevoeliger. Maar naar het slot zit er weer een duidelijke stijging in dit programma dat door het publiek uitbundig werd gewaardeerd.

C.B.Doolaard terug naar de index