j.d. schreef 1 december 1995 in De Bond (Bel)
Herman van Veen
Een blik in het programmaboekje laat zien dat Herman van Veen
tussen januari en november zowat overal in Europa te gast was.
Ik lees namen van steden als Hannover, Kassel, Göttingen, Zürich , Bern, Berlin, Osnabrück,
Frankfurt, Hamburg, Cannes, Mainz, Paris, Tours, Wien en ga zo maar door .....
En na Graz staat er ineens: Beringen, Gent, Bornem, Brugge, Leuven, Antwerpen, Turnhout, Kortrijk, Hasselt,
Brussel, Aalst.
's Avonds in het Koninklijk Circus in Brussel probeer ik erachter te komen waarom
Van Veen thuis is op al die plekken en podia, evengoed in Aalst dus als in New York, Hasselt of Amsterdam.
Ik denk dat het is omdat Herman een kunstenaar is die een mening heeft. Mensen overal
ter wereld herkennen vakmanschap gecombineerd met een wonderlijke warmte,
of het nu om Chaplin gaat, Danny Kay of Herman van Veen. Herman heeft het grote
geluk dat hij heel veel dingen tegelijk kan: zingen, springen, dansen, spelen, musciseren, vertellen, vertalen, greep op
de zaal krijgen en houden. Dat is haast teveel voor één artiest. Het moet ook verschrikkelijk moeilijk zijn omdat allemaal een beetje in balans met elkaar
te brengen. Dit jaar (want bij Van Veen reken je in x-aantal
jaren) stond, tot mijn grote genoegen, de zanger wat meer op het voorplan. Me dunkt dat er in Vlaanderen vele
tienduizenden enorm blij zouden zijn met een pure tour de chant van Van Veen.
Toch wil ik ook de clown niet missen, of de violist of de cabaretier of moralist.
Met andere woorden: Van Veen moet maar vooral zichzelf blijven.
Het mooiste vind ik altijd dat je als toehoorder (toekijker) in de zaal,
door wat de zanger zegt of zingt, zelf op creatieve invallen en gedachten komt. Misschien weet
Van Veen maar half wat hij allemaal teweeg brengt bij het volk in zijn zalen. Ik weet zeker dat hij mensen
plots met zichzelf confronteert, dat hij gevoelens van verdriet of vertedering opwekt die mensen voor elkaar (kunnen)
hebben. In veel gevallen gebeurt dat via teksten van hemzelf, van Willem
Wilmink en natuurlijk vooral ook via de
overgetelijke (en bij Van Veen altijd aanwezige) Jacques Brel.
Wie aandachtig naar Herman van Veen kijkt en luistert, heeft geen behoefte meer aan interviews of vraaggesprekken.
In het theater geeft Herman de antwoorden.
j.d.
terug naar de index