Eindhovens Dagblad Ton Loots |
Herman van Veen technisch perfect |
23 augustus 1986 |
Herman van Veen is bezig aan
een grote Europese toernee. In
januari van het vorige jaar
ontstond in een Parijs theater
de basis voor het programma
waarmee de poëtische clown
momenteel ons land afreist. De
première van deze show was in
het Deutsches Theater van
'München. De Duitsers waren
laaiend, enthousiast. Ook de
Fransen koesteren het talent
van Herman van Veen. Het
verwende Broadway-publiek in
New York toonde zich beduidend minder enthousiast enige
jaren geleden. In Europa lijkt
Van Veen zich definitief genesteld te hebben in de rij van
de groten. Het huidige programma is technisch en muzikaal gesproken ongeveer perfect. De muzikanten onder leiding van Erik van der Wurff spelen zeer gevarieerd. Keiharde rock, Springsteen, maar ook Mozart of Schubert klinken geloofwaardig. De belichting is ongelooflijk mooi, goed getimed en functioneel. Deze twee ingrediënten alleen al maken de show van Van Veen tot een belevenis. Dat zijn belangrijke voorwaarden voor internationaal succes. De meester zelf voegt daar het een en ander aan toe. Zijn lange ervaring stelt hem in staat het publiek te boeien met minimale middelen. Uitstraling, timing en lichamelijke souplesse zijn de belangrijkste ingrediënten. En zijn timbre natuurlijk, hoewel dat zo specifiek is dat het kamp snel in voor- en tegenstanders wordt verdeeld. Ikzelf reken me tot de laatste categorie. Een show van Herman van Veen is altoos afwisselend. De teksten zijn lichtvoetig, zwaar en poëtisch door elkaar. De toeschouwer krijgt ruimschoots de vele kanten van het talent van de clown te zien. Het sterkst spraken mij de momenten aan waarin Van Veen vrijwel zonder tekst en met simpele gebaren zoiets als een tennispartij uitbeeldt. De carrière van Herman van Veen beloopt nu al bijna twintig jaar. Daarin heeft hij veel uiteenlopende dingen gedaan, zoals films en bijzonder aardige kinderplaten en programma's. De theatershows van Van Veen kenmerken zich niet zo door variatie. In de shows die tot nu toe te zien zijn geweest komen nogal wat dezelfde dingen voor. Er zit geen echte evolutie in. Voor de echte fans maakt dat blijkbaar niet uit. Moeiteloos laat dirigent Van Veen de zaal doen wat hij wil. En dat is toch knap. Ton Loots |