de Stem |
Van Veen vat leven samen in muziek |
19 nov 1992 |
| Door onze verslaggever Muziek die een relatie heeft met de meest emotionele gebeurtenissen en momenten uit zijn leven. Die is te horen in de tv-registratie van het concert van Herman van Veen, die vanavond onder de titel 'You take my breath away' te zien is op Nederland 3 (21.10 uur). Hij vertolkt daarin popclassics van anderen. De opnamen zijn gemaakt in de Dr. Anton Philipszaal in Den Haag. Vanavond een Van Veen die naast Nederlandstalige ook Franse, Engelse en Duitse teksten zingt. Aanleiding waren de 25 jaar durende samenwerking tussen de musicus en de platenmaatschappij Polydor BV en Van Veens gang begin volgend naar Broadway. In zijn jubileumconcert brengt Herman van Veen een ode aan componisten en zangers als El- ton John, Jacques Brel, Charles Aznavour, Leonard Cohen, Freddy Mercury, John Lennon, Stevie Wonder en anderen. Een groot aantal muzikale vrienden werkt er aan mee onder wie violiste Emmy Verhey. Ook panfluitspeler Peter Weekers van Flairck, pianist Erik van der Wurff, Nard Reijnders op saxofoon, zangeres Lori Spee, het Amsterdams Gitaar Trio en de danseres Gaėtane Bouchez (de levenspartner van Van Veen) zijn in het programma te zien en te horen. Het symfonisch orkest II Novecento zorgt onder leiding van Robert Groslot voor de begeleiding. Door het programma heen loopt het levensverhaal van Herman van Veen, van de geboorte van zijn dochter Anne tot zijn optreden nu in Duitsland. Bij de geboorte van Anne hoorde hij 'Isn't she lovely' van Stevie Wonder. In 'You can take my breath away' van Freddie Mercury ziet hij de rust verwoord die hij vindt bij Caėtane. Zijn carričre kende naast vele hoogtepunten ook enkele downs. Tegenover 'Suzanne' zet hij daarom 'The fool on the hill' van John Lennon en Paul McCartney. Emotioneel is hij over 'Voir un ami pleurer' van Jacques Brel waarbij hij terugdenkt aan de ongeneeslijke ziekte van zijn vriend Alois Kurzman. Kracht put hij uit 'Your song' van Elton John. Splijtend scherp is zijn eigen Duitstalige lied 'Grand Hotel'. Daarin blijkt zijn angst voor recente ontwikkelingen in Duitsland: drugs, jodel-pomo, opkomend fascisme en racisme, haat tegen buitenlanders. Maar beneden in de lounche van het Grand Hotel, vroeger het hoofdkwartier van de Nazi's en later de Stasi, spelen de zigeneurs. Ze worden geduld bij de gratie van hun succes. Natuurlijk laat Herman van Veen ook eigen succesnummers uit zijn rijke repertoire horen: Suzanne, De Neus, Hilversum 3, Dat tedere gevoel. Van Veen zou Van Veen niet zijn als hij met korte tekstuele en visuele grappen niet de clown zou uithangen. Van het concert is een cd uitgegeven en verder is er het jubileumboek 'In vogelvlucht'. |