Gerlof Leistra
Elsevier
MAARTEN SIKKING 1948-2009

Grote mond, groot hart
16 mei 2009

Als hockeydoelman van Oranje was Maarten Sikking sneller dan het geluid, zei hij zelf altijd. In 1973 stopte hij in de WK-finale tegen In- dia in de strafballenserie met een katachtige reflex twee strafballen, waardoor Neder- land voor het eerst wereld- kampioen werd. 'Maarten was destijds de beste keeper ter wereld,' zegt oud-spitsspeler Ties Kruize (56). 'Hij pakte punten voor ons. Een bijzon- dere jongen die zijn eigen gang ging.'

Oud-international Paul Litjens (61) was destijds het 'kamermaatje' van Sikking. 'Hij was overtuigd van zijn kwaliteiten en erg fanatiek. Achter alle bravoure zat een sociaal bewogen mens.'

Maarten Sikking debu- teerde in 1969 in Oranje op een toernooi in de Indiase stad Bombay. Voor het spelershotel lag een dode vrouw op straat, haar zoontje zat ernaast. Een vuilniswagen stopte, de vuilophalers gooiden het lijk van de vrouw in de wagen en reden plankgas weg. De jongen bleef verweesd achter. Dat beeld zou Sikking altijd bijblijven. Al tijdens zijn carrière in Oranje begon hij zich in te zetten voor goede doelen.

Cabaretier Herman van Veen (64) vroeg Sikking in 1973 als doelman voor een benefietwedstrijd van zijn voetbalteam FC Harlekijn tegen Ajax. Ze werden hartsvrienden, 'Maarten was een gouden gast. Een man van het hart. Wars van elke etiquette. Hij was ongegeneerd helder en eerlijk. Een onmisbare zielsverwant.'

Met de mede door hen opgerichte stichting Colombine financierden ze over de hele wereld kleinschalige projecten. Van huizen en scholen tot medische voorzieningen in binnen- en buitenland. Voor de Daniel den Hoedkliniek in Rotterdam regelde Colombine een bacterie-arme kamer voor leuke- miepatiëntjes, en in Biddinghuizen kwam echt een heel Colombinehuis, met acht bungalowtjes en een gemeenschapshuis. In 1973 begon Sikking een adviesbureau voor financiële dienstverlening aan medici. 'Hij maakte veel omzet,' zegt oudste zoon Sjoerd (28), 'maar gaf een groot deel ervan door aan de minderbedeelden. Mijn vader was altijd bezig met anderen.'

Toen hij in 1980 na 123 interlands stopte, besteedde Sikking veel van zijn tijd aan de activiteiten van Colombine. Hij gebruikte zijn bekendheid voor het goede doel.
Sikking was aandeelhou- der in twee strandpaviljoens in Bergen aan Zee en genoot als 'strandburgemeester' van alle aan- loop en gezelligheid. 'Hij was wild van de zee,' zegt Herman van Veen. 'Wandelend over het strand voerden we eindeloze gesprek- ken over het leven.'

Toen hij voor projecten van Colombine Indonesië bezocht, werd Sikking op Bali op slag verliefd op een verkoopster van sarongs. Na zijn hindoe-huwelijk met haar op l januari 2000 woonde hij de helft van de tijd op Bali. Naast zijn twee volwassen zoons in Nederland kreeg hij met zijn derde vrouw nog drie kinderen. Zij runde aan het strand van Lovina hun muziekcafé. Op 2 mei 2008 werd Sikking in Nederland tot zijn vreugde opa. Sjoerd: 'Hij was een goede vader en een mooie opa.' Zes jaar geleden kreeg Sikking een herseninfarct. Ook kampte hij met hartproblemen. Woensdag 6 mei overleed hij in zijn huis in de bergen na een hartinfarct.