Nancy Boswerger 3VOOR12 OVERIJSSEL	Herman van Veen blaast stof van eigen imago Met hoog opgetrokken onderbroek nog steeds serieus genomen	3 mrt 2009
	Oubollig en over datum. Twee dingen die bevestigd lijken te worden door de gemiddelde leeftijd in de zaal en de grijze haren op het podium. Eén grote chique bedoeling is het zaterdagavond 28 februari in Podium Twente. De vrouwen lopen met nieuwe lipstick op de ietwat gerimpelde lippen terwijl bij de mannen de plooi nog mooi in de broek zit. Jongeren zijn in geen velden of wegen te bekennen. Een typisch stapavondje voor de oudere generatie. Jammer, aangezien Herman van Veen, ondanks rimpels en 63 jaar op de teller, vrolijk grappen maakt met de onderbroek onder de oksels. Een donkere mannenstem klinkt door de boxen en galmt door de prachtige theaterzaal. “Een man en zijn kleinzoon lopen door de straten van een klein dorpje in Frankrijk in 2025. ‘Opa, stond hier vroeger een kerncentrale?’ vraagt het jongetje. ‘Ja, schat.’ antwoordt de man en aait hem over zijn hoofdje. ‘Is er toen een groot ongeluk gebeurd?’ De man aait het jongetje over zijn andere hoofdje.” Het gemiddelde niveau van Hermans grappen. Moeiteloos schakelt hij over van een verhaal over zijn ongelovige ouders naar een banaal verhaal over hoe hij met zijn ballen tussen de achterruitverwarming bleef steken. Herman van Veen is grappig en gevat. De tot de nok toe gevulde zaal eet uit zijn hand. Iedereen die Herman van Veen kent, weet dat hij geen cabaretier is. Met een stem waarmee zelfs “één frikandel speciaal alstublieft” mooi klinkt, doet hij meer dan de clown uithangen. Ons oude vertrouwde Dikkertje Dap wordt gevolgd door de meest mooie en diepgaande teksten. Het klinkt nu alsof Herman de hele avond in zijn eentje vult, maar dat is niet het geval. Vanavond wordt hij ondersteund door drie briljante muzikanten. Minder mag je ook niet verwachten van Herman van Veen. Zo hebben we de man achter de piano die gevoel legt in elke noot en de vrouw met een zingende viool. Om de vrouwelijk gitarist met vingers die een tango dansen op de hals van de gitaar niet te vergeten. Twee uur lang kan het publiek van Van Veens kunsten genieten. Herman geniet op zijn beurt van een kwartier lang durende staande ovatie. Een avond vol lachen, genieten en niet te vergeten enorm goede muziek. Het moraal van dit verhaal. Waarom laten wij ons, als jongere generatie, belemmeren door een paar gerimpelde lippen en geplooide broeken? Waarom zouden wij niet genieten van dit soort kunst? Je bent nooit te oud voor muziek en te jong zeker niet.