de Telegraaf

Herman van Veen weer helemaal zichzelf

27 augustus 1982

Bij wijze van onverklaarbare traditie trok Herman van Veen op de eerste avonden van een serie nieuwe voorstellingen in Amsterdam nooit meer dan enkele honderden bezoekers, om vervolgens na korte tijd voor uitverkochte zalen te staan. Dit patroon is, in zijn voordeel, doorbroken met de presentatie van zijn nieuwste show, waarmee hij nu in Carré zijn vijftienjarig theaterjubileum viert.


Hij deed dat voor een bijna tot de nok gevulde zaal en na het uiterst kritische onthaal van zijn vorige show, toonde Herman van Veen zich daar aan het eind van de voorstelling bijzonder mee in zijn nopjes.
"Vijftien jaar theater doen in dit land is afzien", verzuchtte hij tussen enkele toegiftjes door, die hem overigens niet zozeer werden afgedwongen, dan wel op keurig voorgeprogrammeerde wijze werden uitgeserveerd. Spontaner was de manier waarop Van Veen een fotograferende dame terechtwees. Hij gaf haar zo'n uitbrander dat hij er zelf van leek te schrikken.

Een ontlading van topspanning zullen we maar denken, want het leek ietwat overdreven om de schuld van een black-out geheel toe te schrijven aan het maken van een foto. Er vielen wel meer diepzinnige stiltes tijdens het optreden van Van Veen, ook op momenten dat in de zaal niemand zich verroerde.
Ik haast me aan deze opmerking toe te voegen, dat deze minimale manco's geen enkel gewicht in de schaal leggen bij een totaalbeoordeling van Van Veen's programma, dat in een groot aantal opzichten buitengewoon aantrekkelijk is en nog steeds, of opnieuw, gerangschikt mag worden onder het beste dat het Nederlandse theater te bieden heeft.