Ton Henzen Meppeler Courant	Eerbetoon aan legendarische oom Henk Herman van Veen komt thuis in MEPPEL	22 sept 2008
	-RECENSIE- Meppel, Schouwburg Ogterop 140 jaar, zaterdagavond: Herman van Veen, viool, gitaar, piano, Edith Leerkes, gitaar, Jannemien Cnossen, viool, Erik van der Wurff, piano, gitaar, Babette en Anne van Veen, zang; teksten en muziek: Herman van Veen en vele anderen. Publiek: 490 (uitverkocht). Het voelt zaterdagmiddag als thuiskomen: Ogterop binnenlopen en zijn kleedkamer inrichten. Daarna maakt Herman van Veen een lange wandeling door de binnenstad van Meppel. De stad waar zijn vader Jan is geboren en waar hij tus-sen zijn zesde en zestiende de zomervakanties doorbracht. Bij oom Henk van Veen, de legendarische kapper die van iedere klant een vertoning maakte en aan wie hij zaterdagavond tijdens de jubileumvoorstelling van 140 jaar Ogterop een prachtige hommage brengt. In de binnenstad herkent hij bekende plekjes, maar Meppel is ook erg veranderd, vertelt hij na de voorstelling. In Ogterop zag de jonge Herman MSC-revue's waarin hijzelf ook eens meespeelde. Engelen van vrouwen, zo omschrijft hij de vrouw van oom Henk, tante Klaasje en tante Femmie Bralten. Welkom zijn, zo voelde dat als hij in Meppel was met de uitstapjes naar Wanneperveen waar de familie Bralten een caravan en een zeilboot hadden. Hij koestert het Meppel van zijn jeugd, met de Meppeler toren en de oude haven waar prachtige schepen tegenover de bioscoop lagen afgemeerd. Na de voorstelling, als hij spontaan plaatsneemt op de koude stenen trap die naar de bovenste kleedkamers leidt, geeft hij aan dat het thuiskomen hem weer goed heeft gedaan. 'Als ik door Meppel loop, word ik overvallen door een waarachtig geluksgevoel.' Jonge danseressen van het Harlekijn Danstheater kijken hem van opzij aan. Ze weten kennelijk niet met welke onzichtbare draden Herman aan Meppel vastzit. Dochters De uitverkochte zaal hangt aan zijn lippen als hij na de pauze het levensverhaal van oom Henk vertelt. Over het Meppel van zijn jeugd. De pater familias glimlacht als hij aan het eind van de 'familievoorstelling' dankzij de gastoptredens van dochters Babette en Anne nog veel meer Van Veens dankt voor hun medewerking. Dat is een grap. Anne komt in december voor een solo-voorstelling naar de Engelenbak. Het gebeurt niet vaak dat Herman van Veen afscheid neemt van het publiek met beide dochters aan zijn zijde. Speciaal voor Ogterop 140 jaar had Van Veen zijn bestaande show aangevuld met de optredens, van Babette en Anne, het Harlekijn Danstheater en het prachtige eerbetoon aan oom Henk, aanjager van het lokale amusement, en aan andere fa-milieleden. Indirect aan het warme, gastvrije Meppel met Ogterop als cultureel Centrum van die oude grachten- en va-derstad. In die jonge jaren observeerde Herman al scherp en liefdevol. Hij portretteert oom Henk, de kapper aan de Woldstraat, in kleurrijke penseelstreken. Het overlijden van z'n geliefde Klaasje grijpt oom Henk sterk aan. Er komen gaandeweg wat minder klanten in de zaak. Drie jaar later wordt oom Henk in de kapperszaak levenloos op de grond aangetroffen. Met een fotolijstje van zijn Klaasje in z'n hand. Op de stenen trap bij de kleedkamer vertelt Herman dat zelfs Snip en Snap, jarenlang de bekendste revue-artiesten van 'ons land, leentjebuur speelden met grappen van oom Henk. Het indringende, met grote liefde geschreven verhaal geeft een bijzondere couleur local aan de show. De tournee wordt in oktober afgerond met een dertigtal voorstellingen in Koninklijk Theater Carré. Een wervelende voorstelling met prachtige muziek, intrigerende poëtische teksten, rasartiesten in zijn nabijheid als gitariste Edith Leerkes, violiste Jannemien Cnossen en de vertrouwde Erik van der Wurff aan de vleugel. Ze etaleren breeduit hun grote zikaliteit. Van Veen en Van der Wurff werken al meer dan 45 jaar nauw samen. Er zijn vele clowneske momenten waarop een ogenschijnlijke chaos ontstaat. Muzikale invallen lijken ter plekke verzonnen. Hij zingt 'Anne', inmiddels 25 jaar en bezig aan een eigen carrière. Ze zingt krachtig en haar stemgeluid lijkt op dat van haar vader. Fijnzinnig zingt hij 'Wieg 't zachtjes in je armen, voor je 't weet is 't kindje groot'. In veel landen zou je ook kunnen zingen 'voor je 't weet is 't kindje dood'. De activist voor de Rechten van Kinderen krijgt de zaal muisstil. Visuele grappen Universele boodschappen in theaters in binnen- en buitenland gaan over liefde, geboorte, jeugd, overlijden. Hij creëert soms een bijna kosmisch geluksgevoel waarbij je wegdrijft op een wolk van muziek. Toch ontstaat er een intieme voorstelling met visuele grappen, ballonnen en zilveren papiersnippers die hij als bezwerende toverformules rondstrooit. Met een simpel rozenblaadje op zijn neus toont hij zich een clown die met mime en danspassen. de wereld van de zonnige kant beziet. De dromer, de muzikant, de dichter, de clown is ook een Utrechtse jongen van de straat die in zijn verhalen aan Manus de alledaagsheid van het leven laat opbloeien. Het is een geheel andere, cabareteske kant van Herman van Veen die voor de liefhebbers van zijn liedjes wat overbodig wordt gevonden. Hij trekt zijn onderbroek hoog op en probeert even later zijn edele delen weer in het gareel te krijgen. Ook dat is Herman van Veen ten voeten uit. De nar die van het nonsensikale en het onverwachte gekke dingen doen houdt. De piano-act is klassieke slapstick. Afwisselingen in stemming, muzikale diversiteit, mooie teksten en de hommage aan al die families die er voor hebben gezorgd dat hij de liefde voor de stad uit zijn jeugd koestert. Hij noemt met name, de families Van Veen, Bralten, Otter, Visscher, Worst en Ogterop. De warmte die hij van hen ondervond geeft hij zaterdagavond met grote liefde door. TON HENZEN