Ruud Buurman BN De Stem	In Carré wordt ridder Van Veen vanzelfsprekend	01 nov 2008
	AMSTERDAM - Het is weinigen gegeven een zo lange en ook zo rijke theatercarrière te hebben dat ze daarin vierhonderd keer Carré kunnen en mogen bespelen. Toon Hermans was er een en donderdagavond bereikte Herman van Veen die mijlpaal. En dus ook zijn pianist Erik van der Wurff. De toegift van zijn programma 'Herman van Veen' werd daarom ook niet door hemzelf verzorgd, maar door cultuurminister Ronald Plasterk, die Van Veen namens hare majesteit onderscheidde met de versierselen 'Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw'. Voor ruim veertig jaar trouwe dienst. Ridder in de Orde van Oranje Nassau was Van Veen al sinds 1992, toen hij vijfentwintig jaar op de planken stond in binnen- en vooral buitenland. De bevordering van gisteravond maakte vooral een aantal Duitse bewonderaars in de zaal lyrisch. Zij herinnerden zich Van Veens optredens in het voormalige Oost-Duitsland, eind jaren tachtig van de vorige eeuw. Waarin de Utrechtse muzikale clown de Oost-Berlijners in tranen bracht met een weddenschap dat hij ze over een jaar in Parijs zou ontmoeten. Die weddenschap won hij. Eén keer in de vier jaar toert Van Veen door Nederland. Zes weken Carré is daarbij standaard geworden. Het is de tempel die hem als een jas past. Zijn galmende zang komt er het beste tot zijn recht; zijn poëtische bespiegelingen, kwinkslagen, mislukt gegoochel, het prachtige gitaarspel van Edith Leerkens, alle vertrouwde ingrediënten van een Van Veen-voorstelling krijgen iets extra's in die zaal. In Carré wordt Herman van Veen vanzelfsprekend. De rode draad die subtiel door deze 'Herman van Veen' is gevlochten, is de ouderdom die zich aandient met zijn dreigende gebreken en het gebrek aan respect ervoor in de huidige samenleving. Ja, Van Veen is al jaren opa, maar laat krachtig weten wat volgens hem de normale omgangsvormen behoren te zijn. Op z'n Utrechts, want natuurlijk duikt er zo'n platpratend type op. Met erectieproblemen en zijn verbazing dat ouder worden voor sommigen kennelijk zo erg is dat ze hun eigen harsens niet meer kunnen verdragen en het hele zwikkie laten liften. Van Veen wil tenslotte ook nog wel even laten horen dat opa met zijn drie begeleiders nog een heel erg stevig nummertje uit zijn dak kan gaan. Hij is dan wel drieënzestig, 'maar dat is Fahrenheit. In Celsius is het maar zeventien', rekent hij voor. Herman van Veen. Met Erik van der Wurff vleugel en bas, Edith Leerkens gitaar en zang Jannemien Cnossen viool en zang. Gezien: 30 oktober, Carré. Nog te zien: t/m 6 december. Van 4 febr. t/m. 30 mei tournee door Nederland. Info en speellijst: www.hermanvanveen.nl