Limburgs Dagblad

Tien jaar Herman van Veen

5 december 1975

HEERLEN - In tien jaar tijd heeft Herman van Veen zich ontwikkeld van een dwaze harlekijn tot een grote theaterpersoonlijkheid in ons land. Hij begon als een nerveus ronddartelend cabaretier die halsoverkop de top wilde bereiken. Toen dat niet zo goed scheen te lukken, leek harlekijn Herman van Veen plotseling uitgeraasd. Hij kwam onverwachts terug als de romantische troubadour met een aantal fijne liedjes, hoofdzakelijk vertalingen van Michel Legrand, Jean Ferrat, Leonard Cohen en Bob Dylan.


De stap naar een eigen repertoire lag daarna voor de hand. Samen met Rob Chrispijn en Erik van der Wurff stelde Herman van Veen een geheel nieuw programma samen met eigen liedjes. Droevige overpeinzingen en uitgelaten emoties. Liedjes gebracht door een stelletje uitstekende muzikanten en gezongen door Herman van Veen met zijn degelijke stem. Liedjes waarin van Veen ridiculiseert, uitdaagt, vertelt, relativeert, irriteert, ontroert en filosofeert.
Tien jaar Herman van Veen wordt gevierd met een dubbelelpee "Gezongen. Tien Jaar Herman van Veen" (Harlekijn - Holland/Polydor) met daarop 23 liedjes van de 10 vorige elpees die Van Veen maakte en drie gloednieuwe nummers. Bovendien (een foutje van de platenmaatschappij) wordt in de discografie die op de hoes te vinden is de nieuwe elpee "Herman van Veen & Andermans in de Pijnshow" die voor het volgend jaar op stapel staat, al aangekondigd. Niet vermeld zijn op de hoes de drie Duitstalige elpees die van Veen het laatste jaar gemaakt heeft.

Van zijn eerste elpee is in dit verantwoorde overzicht van Van Veen's werk het "Harlekijnlied", "De Neus", "Het Hondje" en "Waar Blijft De Tijd" te vinden.

Van de tweede Van Veen elpee de nummers "Adieu café", "Suzanne" en "Liefde van Later". Werk uit zijn beginperiode waarin hij schitterende vertalingen bracht van met name Franse chanson.
Van de lp "Morgen" waarin Van Veen zich hoofdzakelijk oriënteert op het Engelstalige repertoire het schattige "Fiets" een juweeltje van een liedje. Op de vierde elpee "Voor Een Verre Prinses" is het eigen werk van Herman van Veen te beluisteren. Van die elpee werd het cynische "Jacob Olie", het wondermooie "Zuinig Met Haar Zinnen" en het spontane "Rozegeur" gekozen. "Dat Tedere Gevoel", "Helden" en het instrumentje "Dag" komen van de elpee "Goed Voor Een Glimlach" terwijl van de elpee "Bloesem" "Wat Ik Mis", "Ochtend In De Stad", "Ze Boog Zover Voorover", "Arm" en "Windstil".

Ongetwijfeld wil Van Veen de luisteraar duidelijk maken dat dit zijn beste elpee is. En ik moet mij daarbij aansluiten. Van zijn laatste elpee "En Nooit Weerom" zijn de tracks "Eenzaam Lichaam", "Kletsnatte clowns" en "Wonderwat" genomen. Nieuw zijn "De Regels Van Het Gesticht", "Te Hooi & Te Gras" en "Iemand Steelt de Show". Het eerste nummer is een schitterende ballade met Harry Sacksioni op gitaar en Hans Koppes op de tuba.

"Iemand Steelt De Show" is een overpeinzing over de carrière van een artiest. Herman van Veen dus.