Marscha van Noesel schreef 27 januari 2007 in Dagblad van het Noorden


'Ik ben een beetje murw van het turf ..."


INTERVIEW : HERMAN VAN VEEN TERUG IN'T VEEN

EMMEN
Herman van Veen is idolaat van Drenthe. Zijn wortels liggen vooral in Meppel. Het lijkt alsof hij op zijn 61ste op zoek gaat naar zijn roots. Zijn schilderijen hangen in de tentoonstellingsruimte van De Fabriek in Emrnen. Hij heeft lange tijd met de directie van het Veenpark in Barger-Compascuum gepraat om te kijken of hij het park ook kan kopen. Deze week had hij in De Muzeval een voorstelling, Onder 4 Ogen, een productie samen met zijn vaste gitariste Edith Leerkes. Bij de afsluiting van zijn expositie in De Fabriek op 4 februari treedt zijn oudste dochter, Anne van Veen, op, Is de familie Van Veen terug in het veen?
Eigenlijk heeft hij het veengebied nooit losgelaten. Het begon met zijn tante Klaasje, die was getrouwd met ome Henk in Meppel. Daar logeerde Herman als kind, "Toen tante Klaasje stierf, zag je ome Henk wegkwijnen van verdriet. Toen ome Henk was se- storven, bleef ik in Meppel logeren bij de familie Brallen. Het waren de mooiste tijden uit mijn jeugd." Lyrisch is de kleinkunstenaar nog steeds over de kolonie aalscholvers in' de natuurgebieden rond Meppel.

Het publiek is razend enthousiast over zijn theatershow Onder Vier Ogen. Zijn schilderijen, een nieuwe kant van Van Veen, verhuizen binnenkort naar een galerie in Win-sum. Teleurgesteld is de zanger over de gesprekken die hij met de directie van het Veenpark heeft gevoerd. Hij zou graag zien dat het echt een park van het verleden, heden en toekomst zou worden, waar het kind centraal staat,
De directie van het Veenpark gaat haar eigen weg en is niet ingegaan op de voorstellen van Van Veen, die zich alleen al vanwege zijn familienaam met het veen verbonden voelt, Uitvoering van de ideeën van Van Veen zit- er niet in. Het plan het park te kopen zit in een patstelling. De zanger zegt poëtisch; "En nu ben ik ben een beetje murw van het turf', en voegt eraan toe;
"Ach, ik kan altijd nog een stuk grond ' van vijftig hectare kopen en het maar laten geworden. De schoonheid creëert zichzelf."

Hij vindt het onbegrijpelijk dat Drenthe, de provincie die hij beschrijft als een mooie vrouw die blind is voor haar eigen innerlijke en uiterlijke schoonheid, zich niet beter op de kaart zet, "Plaats bij de A37 een bord met het opschrift: 'Hier is het'. De automobilisten moeten hier stoppen en de schoonheid, de rust en de veelzijdigheid van het landschap komen bewonderen,"

Nog steeds staat de woonklomp van zijn creatie Alfredjodokus Kwak in het Veenpark en is daar het eerste monument van het graf voor het onbekende kind geplaatst. Dat initiatief is uitgegroeid tot de oprichting van de Stichting Roos en tot een nationaal monument van het Graf voor het Onbekende Kind in Arnhem. Het Graf voor het Onbekende Kind moet een onvergetelijke plek worden, een stille plek, ook een vrolijke plek, waar je mag stilstaan bij iets dat we niet mogen accepteren : de dood van een onschuldig kind."

Een veelzijdig kunstenaar

Herman van Veen is een creatieve duizendpoot. Hij heeft de Van Veen Foundation voor kleinschalige projecten in binnen- en buitenland. Met zijn Stichting Roos probeert hij aandacht te trekken voor de rechten van het kind. Verder is hij acteur, componist, regisseur, kinderboeken- en liedjes-schrijver, dichter, performer, geestelijk vader van Alfred Jodokus Kwak en kunstschilder.



Door Marscha van Noesel