Adri Gorissen schreef 20 nov 2007 in Dagblad de Limburger


Herman van Veen speelt als schilder met licht


Als zanger, liedjesschrijver, cabaretier en kinderboekenauteur is Herman van Veen al heel bekend. Mogelijk wordt hij dat ook als schilder. Tot en met 23 december exposeert Van Veen in Galerie Ipomal in Landgraaf.

Er zaten allemaal persoonlijke spullen in het kistje van zijn vader dat Herman van Veen na diens dood in handen kreeg. Terwijl hij het in zijn handen hield, kwamen herinneringen boven. Herinneringen aan het leven van zijn vader, die als typograaf bij het Parool werkte, en die er nooit aan toe was gekomen om zijn droom waar te maken. Die droom was schilder worden, maar verder dan het maken van wat houtsneden was hij niet gekomen.

Herman van Veen besloot toen - nu twee jaar geleden - van het ene op het andere moment om te gaan schilderen, mede in de hoop zo iets voort te zetten van wat zijn vader had kunnen zijn. "Ik kocht doeken, acryl-verf, spuitbussen, kwasten, messen en borstels en ging aan de slag", vertelt hij. Eerst was het nog simpel werk, maakte hij voetafdrukken en verwerkte die als litho's. "Algauw vond ik dat werk veel te concreet en liet ik het herkenbare beeld los. Ik besloot het licht te gaan volgen en het op doek proberen te vangen. Het licht in mij en buiten mij. Sindsdien gaat het bij mijn schilderijen altijd om de aanwezigheid of afwezigheid van licht. Speel ik er een spel mee." Zijn zoeken naar en spelen met het licht levert vooral abstracte, meestal in één kleur uitgevoerde doe-ken op. Zo hangt er in Galerie Ipomal in Landgraaf een geheel in grijs uit-gevoerd doek. De grijze verf is zo opgebracht dat ze gewolkt lijkt en doet denken aan de structuur van een vezelplaat. Ergens op dat vele grijs is een rood toefje aangebracht. Iets soortgelijks is te zien op een in rood, roze en wit uitgevoerd werk met de titel De kus. Boven in het doek is weer een toefje bloedrood te zien, dat wel iets wegheeft van de afdruk van een vrouwenmond. Dat toefje geeft het doek iets luchtigs en maakt het ook qua onderwerp licht. Het spelen met licht zette Van Veen ook aan tot het nadenken over de schaduw. "Stel dat er geen schaduw is", zegt hij, "wat gebeurt er dan met het licht? Ik hoorde ooit het verhaal van een arme man die zijn schaduw aan de duivel verkocht. Daarna kon niemand hem meer zien. Die schaduw is dus nodig om het licht zichtbaar te maken."

Wat de doeken voorstellen, laat hij graag aan de kijker over. Hij wijst op een-in rode herfsttinten uitgevoerd werk. "Dat schilderij kan van alles zijn. Misschien stelt het wel de hemel voor, of een vulkaan, of is het een bos. Het leeft in elk geval, want je ziet er steeds iets anders in. Het beweegt en zal je als kijker blijven bezighouden, net zoals het mij bezighoudt." Het schilderen is voor Herman van Veen een heel fysiek proces. Hij praat en zingt erbij en brengt de verf niet alleen op met kwasten, maar ook met stenen, messen of gras.

"Waar het naar toe gaat met een doek, weet ik van te voren niet. Het is heel fascinerend om te zien waar ik uit kom. Vaak breng ik laag na laag op om tot een goed resultaat te komen. Oppellen noem ik dat." Hij wil zich overigens geen schilder noemen. "Ik schilder, maar ik zeg niet dat ik schilder ben." Dat zijn werk verkocht wordt, vindt hij prachtig. Al is het alleen maar omdat hij dan weer nieuw werk kan maken. In Landgraaf zijn ook doeken te zien met enkele figuratieve elementen. Vaak zijn dat kasten van violen, celli of bassen, soms ook zijn het tekstbanen of een diagonale streep. "Het zijn werken uit mijn tweede fase als schilder. Ik wilde met die violen en cello's vangen wat me dierbaar is. Al snel had ik door dat ik dan te concreet, te persoonlijk werd. Ik gaf de kijker geen vrijheid en ben er weer mee gestopt.
Zeker toen ik besefte dat mijn liedjes al figuratief zijn en dat ik met schilderen een andere kant van mezelf moest laten zien. Dit is mijn ziel, dit is mijn , andere ik die er ook is. Met zingen kan ik heel veel herstellen, met schrijven heel veel vertellen en met schilderen besta ik. Het schilderen brengt evenwicht in mijn leven, het zorgt dat ik gezond blijf. Het dubbele is wel dat mijn vader ervoor is moeten sterven."


De expositie van het werk van Her-man van Veen in Galerie Ipomal in Landgraaf is te zien tot en met 23 de-cember. Open vr 17-20 uur, za en zo 14 tot 17 uur en op afspraak. Najaar 2008 wordt er in het Bonnefanten-museum in Maastricht een overzichtstentoonstelling van zijn werk gehouden.



Adri Gorissen