PeterVantyghem schreef 14 feb 2007 in De Standaard


"Het lijkt alsof ik het licht gewoon opvang "


Van onze redacteur Peter Vantyghem

ANTWERPEN.
Het verbaast al lang niet meer dat een tournee van Herman Van Veen nog voor hij begint grotendeels uitverkocht is. De Nederlander brengt als geen ander een muzikale sfeer mee die zijn fans koesteren. Steeds probeert hij het moment te verbinden met de ziel van het publiek, in verhalen, liederen en een soort slapstick humor waarop hij het patent heeft.
Maar de Van Veen die gisterochtend audiëntie hield in de Arenbergschouwburg in Antwerpen, verraste toch weer. Op zijn zestigste is de duizendpoot ineens gaan schilderen, en enkele werken zijn op 22 februari te zien in het Casino van Oostende. Ze maken deel uit van de collectie "Herfsthandschrift", een reeks van 61 abstracte werkénr niet toevallig ook de leeftijd van de zanger.
Waarom begint een gevierd en drukbezet zanger nu ineens te schilderen? Ook voor hem een totale verrassing, vertelt Van Veen. "Ik ben helemaal geen techniek gaan leren, ik ben er gewoon aan begonnen, vanuit een passie. Ik heb een reeks gemaakt die in Xanten, Duitsland, getoond werd, en die is helemaal verkocht. Zo kon ik weer verder. Het is heel vreemd. Het lijkt alsof 'het' schildert. Alsof ik het licht gewoon opvang."

De werken zijn allemaal abstract en grotendeels monochroom. Hooguit zie je er soms een varen in verwerkt, maar voorts speelt Van Veen een spel met "een evenwicht dat je niet in stand kan houden". In elk schilderij zit een lichtere vlek die als het ware aanbotst tegen, of gevangen zit in een donkerder massa van dezelfde kleur. Imperfectie is het grote thema. Verwonderlijk is dat niet, want de zeer maatschappelijk bewuste Van Veen is als weinig anderen gebiologeerd door de spanning in de wereld tussen vooruitgang en wat dat kost. Hij citeert een zinsnede uit de Bijbel: "Het licht kan het nooit van het duister verliezen". Indrukwekkend, noemt hij die wijsheid, maar hij voegt er zijn realisme aan toe: "Het komt steeds goed, maar de schade is vaak enorm, en bij voorkeur te vermijden." Dat is de Van Veen die een stichting in het leven riep om de kinderrechten te verdedi-gen. Wie zoals hem zegt dat de prijs die betaald moet worden voor onze vooruitgang, bestaat uit één miljard kinderen die geen toekomst hebben, kan in zijn schilderijen plots geen warmrode of herfstbruine vlakken meer zien. Dan worden ze pamfletten, die iets onvermijdelijks uitstralen, maar toch hoop geven.

Hij is ook gaan schilderen om het verlies van zijn beide ouders, vijfjaar geleden, op te vullen.
"Ik keek naar mijn handen, en de toegespitste vingers. Ik dacht aan mijn vader, die letterzetter was voor Het Parool. En ik ben die hand achterna gegaan. Ik wilde de dingen doen die mijn vader deed. Het begon met papier scheuren, maar snel ging ging het over in schilderen. En plots had ik zestig werken. Het is geweldig, een echte therapie na het reizen en het zingen."

Inmiddels is de zanger ook begonnen met zijn nieuwe Vlaamse tournee, die een veertigtal concerten duurt. Voorlopig tast hij het grotendeels nieuwe materiaal nog af, maar hij weet nu al dat het perspectief verschoven is. "Mijn vorige Vlaamse tournee draaide rond de dood van mijn ouders. Deze handelt over het verschijnen van mijn kleinkinderen, waardoor ik een stap opzijzet. En over het nu, steeds meer."