Hans Visser schreef 4 maart 2007 op vijftigplussers.nl


Pure magie van Herman van Veen


Het publiek hoeft tegenwoordig nauwelijks nog moeite te doen om een blik te kunnen werpen in het privé-leven van artiesten. Zet de televisie maar aan en je wordt getrakteerd op hun meest persoonlijke momenten. Mooier en intrigerender is het als een artiest zijn gevoelens vormgeeft in tekst of muziek. Of zelfs in beide. Nóg mooier is het als hij zijn werk vervolgens zelf uitvoert. Zoals Herman van Veen dat doet in ‘Woorden op mijn zang’

door Hans Visser

Tussen de talloze boeken, platen en cd’s springt het cd-boek ‘Woorden op mijn zang’ eruit. Herman van Veen koos daarvoor veertien liedjes uit zijn rijke repertoire. Drie ervan zijn net klaar, de rest nam hij opnieuw op, vaak in een ander, fris arrangement. De cd zit in een fraai vormgegeven boekje met harde kaft. Kan zo in de boekenkast. Op elke rechterpagina staat een tekst met links daarvan een foto met een handgeschreven ontboezeming.
De liedjes hebben zoveel levenskracht dat ze klinken alsof ze ter plekke zijn ontstaan. Toch wortelt die schijnbaar grenzeloze vitaliteit hoorbaar in Van Veens klassieke studie zang en viool. De gitariste Edith Leerkes en de violiste Jannemien Cnossen, al jaren zijn vaste begeleiders, dragen daar strijkend en plukkend aan bij. Samen met een keur aan andere musici met een uitgesproken eigen karakter, zorgen zij voor een sprankelend klankpalet, waarin lente, zomer, herfst en winter elkaar mooi aanvullen. De muziek draagt en completeert de inhoud van de woorden. Niet voor niets zong Van Veen ooit Schubert.
Door de teksten riant af te drukken wordt goed zichtbaar hoe ritmisch ze zijn opgebouwd. De woordkeus van Herman van Veen is daarbij even kernachtig als herkenbaar. Zoals in ‘Polderblues’. Werelden van herkenbare stemmingen en emoties roept hij daarin op. Dankzij zijn muzikale, poëtische magie krijgt de schijnbare eenvoud van die liedjes een enorme kracht. Al die duizenden kleuren en emoties vind je terug in zijn stem, waarmee hij wondermooi muziek maakt. Soms zingt hij theatraal, soms intiem, maar altijd is er een koesterende warmte met plaats voor een traantje, zij het dan toch vermengd met een piepkleine relativerende glimlach. Zo klinkt het lied over de baby ‘Anne’, die deze niet zo mooie wereld toch een beetje mooier kan maken, begeleid door slechts wat getokkelde snaren.
Intenser dan ooit, maar net niet te zwaar. In ‘Anders anders’ gaat hij nog een stap verder. Daar blijkt ook de keuze van de taal een briljant expressiemiddel. Hij bezingt zijn liefde voor zijn beide, volstrekt verschillende dochters in het Nederlands en het Zuid-Afrikaans, talen die ‘zusjes’ van elkaar zijn en die uit de mond van Herman van Veen inderdaad even mooi en lief klinken. De veertien liedjes vormen een prachtig geheel. Alleen ‘De ogen van mijn moeder’ is geschreven door Arno Hintjens, maar ook daarin is Van Veen de man die tekst en muziek zijn hoogst persoonlijke lading meegeeft.

In een citaat op het boekomslag noemt wijlen Willem Wilmink de poëzie van Van Veen ‘religieus’. Herman is volgens hem iemand die vol is van betrokkenheid bij de wereld en van bewondering voor het leven. Een voorbeeld daarvan is ‘Sprakeloos’, waarin hij beelden uit Afrika verbindt met een foto van een van zijn dochters en een kleinkind. Juist dat vanzelfsprekende getuigen van liefde en betrokkenheid maakt de uitgave ‘Woorden op mijn zang’ tot een beeldschoon boeketje muzikale poëzie voor iemand die je na aan het hart ligt of desnoods als bemoedigend cadeau voor jezelf. De cd had daarom best een half uurtje langer mogen duren.


Herman van Veen
Woorden op mijn zang
Privé Collectie DRLP 76604/boek+gratis cd
Challenge Records/Flevodruk



Hans Visser