INGRID METZ schreef 8 december 2006 in de Leeuwarder Courant


Inspirerend allegaartje bij Herman van Veen


Plaats: Franeker, de Koornbeurs. Voorstelling: 'Onder 4 ogen'van Herman van Veen, Edith Leerkes, gitaar en zang en Erik van der Wurff, piano. Belangstelling: ongeveer 500 mensen.

FRANEKER

Hoe zou dat zijn als je je publiek zo kunt aanspreken dat het vol vertrouwen met je meegaat langs de liedjes van nu~ en weleer en de sketches van toen, in nieuwe jassen? Dat het zich feilloos laat leiden naar de nostalgie van de eigen jeugd en de lach en traan zonder moeite in elkaar laat overgaan? Neer-lands' eigen 'rattenvanger van Hamelen', Herman van Veen, beheerst die kunst tot in de puntjes en hij heeft er één woord voor dat 'ie gisteravond ook uitsprak: 'Bedankt'.

Is Van Veen in zijn lange carrière in binnen- en buitenland altijd bejubeld, het leek gisteravond alsof hij na zeker veertig jaren toneel geniet van wat het publiek teruggaf.

Je kent zijn vader, zijn moeder, zijn stad en hemzelf, de Utrechter. En de familieman Herman, als vader, echtgenoot en opa. Maar natuurlijk ook Herman als degene die zijn eigen vak persifleert of die als clown flauwe grappen maakt over zijn jongeheer in allerlei vormen. Lach nou maar gewoon mee, dan beland je vanzelf weer bij de serieuze toon van 'Anders anders', 'Later' of 'Die tijd'. Of de meer recente liedjes als 'de Vaders' en 'Huiswerk'.
Ontwapenend is Herman van Veen in zijn gespeelde on-"schuTd, Tund^zijn met zijn kleinkind of zich verwonderend over de meest eenvoudige zaken als 'ik hou van jou'. Herman van Veen neemt je even mee naar dat bankje van je ouwe dag of naar jezelf als startende vader en moeder.

Gitariste Edith Leerkens dwong bewondering af in haar onvermoeibare begeleidende rol, die gekenmerkt werd door ritmische precisie en grote variatie. Onmiskenbaar een klassiek gitarist, maar even bezield in het meestal vlakkere akkoordwerk. Haar spel was gister in alle opzichten evenwaardig aan de liedjes. Hoewel soms dynamisch wat aan de vlakke kant in bijvoorbeeld de klassieke arpeggio's, vond ik haar spel prachtig in bijvoorbeeld het liedje over Monaco of 'Cirkels'.

Erik van der Wurff had deze avond een minder prominente rol. Als het waar was wat hij zei, was dit de eerste avond dat hij aanschoof. Hij moest er dus nog wat in komen, al was daar niks van te merken. Pianospelen kan de man als de beste, hoewel het in de solo best iets subtieler mag, hij hoort gewoon bij Herman van Veen.

Deze kreeg het publiek gisteravond langdurig aan het lachen met zijn persiflage op operazangers en zijn uitstekende parodie op de klassieke pianist. Met zijn verhaal over het vakantiekamp voor bleekneusjes in Nunspeet kreeg hij alsnog de meelevendheid die hij destijds al verdiende.

Herman van Veen maakt er in 'Onder 4 ogen' een inspirerend, muzikaal allegaartje van. Het gaat met de emoties alle kanten op maar wat mij betreft kan het niet gek genoeg. Herman geeft het vertrouwen dat het allemaal 'rech kom' en zegt keurig 'dankjewel' voor het in hem gestelde vertrouwen van nu en jaren her.



INGRID METZ