In De Standaard van 27 febrari 2001 schreef ????

Herman van Veen - Carré 2000



Tussen 17 oktober en 3 december vorig jaar stond Herman van Veen in het Koninklijk Theater Carré in Amsterdam. Een plek waar hij al honderden voorstellingen heeft gegeven, in intieme sfeer voor een publiek dat hem als een categorie apart ziet. Wie aan die avonden een herinnering wil overhouden, zal blij zijn met de registratie Carré 2000.

Dit is Van Veen als huisvriend van de generaties die jong waren in de sixties en seventies, als verteller en filosoof voor een breder publiek, als icoon van de Nederlandse taal en haar chanson-cultuur. Hij praat over de dood van mensen dicht bij hem, over tederheid en liefde als troost. Er straalt een drukkende warmte van de plaat af, een moede melancholie die groeit uit de meestal trage melodieën, de vioolsolo's, de steeds wat plechtige voordracht van Van Veen en het vele terugkijken dat aan de basis van de teksten staat.

De afwisseling van verhalen, mopjes, instrumentale stukjes en liederen houden je moeiteloos in de ban, en je denkt er niet meer aan dat Van Veens muziek niet met de tijd meewil. Prachtige covers van Brels ,,Ne me quitte pas'' (in het Afrikaans) en Teofilo Chantres ,,Maria Maria'' vallen op, maar vooral treffen ook twee covers van Willem Vermandere: ,,Kyrie eleison'' wordt als wijs protest gedeclameerd, en ,,Voor Marie-Louise'' klinkt in dat vlekkeloze Hollands meteen klassiek. Zeer rijke en rijpe plaat.

Alsof u er zelf bij was.




terug naar de index