Jaap Dreesen schreef 24 maart 2005 in De Bond (B)

HET FENOMEEN HERMAN VAN VEEN



En zo werd Herman van Veen zestig en dat werd twee keer gevierd in een nokvol Antwerps sportpaleis. Mooie Nekka-avonden waren het met swingende muziek, prachtige liedjes en uitingen van vriendschap tussen artiesten en publiek en artiesten onderling. Immers, Herman had z'n vrienden meegebracht: Willem Vermandere, Paul van Vliet, Eva De Roovere & Gerry De Mol, Daniel Lohues, Karin Hougaard, Kommil Foo en Herman Finkers Samen zorgden ze voor een resem schitterende chansons, elk in zijn stijl. Van Veen bleef de stalmeester die zelf de meeste liedjes zong en het was een feest van herkenning met onverslijtbare nummers als Liefde van Later (Brel), Opzij, Hilersum III, De meisjes uit vervlogen dagen (met Herman Finkers), Rozengeur, Laat me (van Shaffy), Cirkels, Anne, Suzanne, Dat tedere gevoel... Herman zong ingetogen, met een overgave alsof hij nog alles moest bewijzen, terwijl hij al veertig jaar bezig is.

Ik lag hem in zijn prille jaren, dartel als een jonge hond, het podium van de houten barak van het Heistse Humorfestival bestormen, en verloor hem daarna nooit meer uit het oog. Hij heeft ontelbaar veel uren ontroering en plezier bezorgd en dat is groots. Geen wonder dat zijn muzikale vrienden op z'n verjaardagsfeest de pannen van het dak zongen. Groot was het aandeel van Willem Vermandere en Paul van Vliet, maar dat gold ook voor de anderen. En zeker voor de dochters Anne en Babette van Van Veen die hun vader zonder gene 'ik hou van jou' toezongen. Een mooi, zoet plaatje maar het mocht, zoals alles mocht die avonden, ook die vele kinderkoren met hun liedje, hun bonte ballonnen en hun rode sjaaltjes.

Laten we zuinig zijn op artiesten als Van Veen in deze wereld van cynisme en intolerantie.



Jaap Dreesen.