Hans Gertsen schreef op 23 mei 1991 in het Utrechts Nieuwsblad
"Neef van Brel" Herman van Veen succes in Parijs
Amsterdam, Berlijn, Londen en Parijs. En waar hij zijn muzikale show ook brengt,
het publiek ligt aan zijn voeten.
Sinds enkele dagen staat Herman van Veen voor de zesde keer in Parijs op de planken. Dit keer in het knusse theater TLP Dejazet
aan de Boulevard du Temple. Tot en met zaterdag 8 juni treedt hij daar vijf avonden per week op.
Van Veen hoeft niet bang te zijn voor lege stoelen. Hoewel hij in Frankrijk nog niet
zo populair is als bij onze oosterburen, waar hij de status van wereldster geniet, heeft hij ook in Parijs een flinke schare bewonderaars opgebouwd. Dat bleek dinsdagavond tijdens een voorstelling voor pers en genodigden. De 46-jarige
Utrechter kreeg een staande ovatie van het multinationale publiek.
Humor is aan cultuur gebonden, wordt vaak beweerd. Een Fransman zou niets begrijpen van Nederlandse
humor en omgekeerd. Herman van Veen stoort zich niet aan dit soort theorieën. Waarom zou hij ook. In het vaak "humorloze" genoemde Duitsland is hij welhaast nog populairder dan in eigen land en ook aan een Frans publiek blijven grappen en grollen goed besteed te zijn.
Ondanks zijn vaak wat rammelende 
Frans komt de clou van zijn woordgrappen goed over. Sterker nog, volgens een Franse recencent
geeft het accent alleen nog maar extra charme aan het optreden van de man die hij "de neef van Brel" noemt. Maar meestal omzeilt Van Veen de taalbarriëre
handig. Veel van zijn grappen zijn visueel of auditief van aard en kennen dus geen grenzen. Een groot
voordeel voor een nederlandse kleinkunstenaar die ook in het buitenland succes willen hebben. Herman van Veen slaagt waar anderen (Freek de Jonge, Paul van Vliet)
min of meer roemloos ten onder gingen.
De vergelijking is niet eerlijk. Van Vliet en De Jonge zijn typische woordkunsteenaars terwijl Herman van Veen vrijwel van alle markten thuis is.
Hij is zanger, dichter, clown, mime-speler,
muzikant en acrobaat tegelijk en de opsomming is waarschijnlijk nog
niet eens compleet.
In de Parijse show komen al die kwaliteiten uitgebreid aan bod. Met als doel de toeschouwer een flink te emonioneren. Van Veen
jaagt zijn publiek achtereenvolgens de stuipen op het lijf, laat het schateren van het lachen om even later diep te ontroeren. Een boodschap
heeft Herman van Veen niet voor zijn Parijse publiek. Geen duidelijke althans.
De Griekse componist Georges Moustaki bracht het als volgt onder woorden:
"Mijn broer uit
Nederland, ik begroet in jou de wijsheid van de nar en de onbeschaamdheid van de moralist, hoewel je voordoet ons slechts te willen vermaken."
terug naar de index