Woensdag 23 Februari 2005 schreef Peter Ouwerkerk in het Algemeen Dagblad

Herman van Veen duwt de 6 voor zich uit



Rotterdam
Nog nooit stond Herman van Veen zolang in Rotterdam. In Rotterdam beperkte het muzikale theatermens zich immer tot een weekje 'Kruiskade' of een weekeind Doelen. De laatste 'week' dateert al van zo'n tien jaar terug. Nu staan er vijftien voorstellingen in het nieuwe Luxor op de rol.Dat Van Veen er gisteravond meteen een warm bad trof, is wat teveel gezegd. Maar de voorstelling zal snel groeien. De potentie is nog altijd van hetzelfde hoge niveau als de voorbije veertig jaar. Even de bespeelbaarheid van de grote 'bak' uittesten, en de jas glijdt vanzelf om de schouders.

De man met het mooiste blauwe overhemd van het Nederlandse theater heeft zijn kwaliteiten niet verloochend. Hij leunt en passant stevig op menig fraais dat hij heeft voortgebracht; nieuw arrangementje en vaak up-tempo. Maar ook in het nieuwe werk zingt Van Veen alsof hij de hele dag onder de douche staat; klank, resonans, zuiverte en verstaanbaarheid als bij heel weinig anderen.

Hij doet het met een begeleiding, die inmiddels net zo'n patent heeft als de maestro zelf. Pianist Erik van der Wurff is al zolang bij Van Veen als deze haren verliest; samen zijn ze kaal geworden. Gitariste Edith Leerkes is de vrouwelijke Francis Goya, en Wieke Garcia ritselt de percussie als een chef-kok zijn keukengerei. Hoe klein ook, het heeft het geluid van een heel orkest.

Herman van Veen wordt over drie weken zestig. 'Ik zie een 6, die voorop loopt naar een vertimmerd adres'; hij verzet zich tegen die duiding. Voelt zich - zeker op het podium - ook heel wat jonger. Gedraagt zich daarnaar. Hij fluit en fluistert, hij zingt en speelt, hij goochelt en danst, hij speelt de clown, verbergt zich in intimiteit, is ruw als een onvervalste Utrechter.

Is ondanks zijn intredende mildheid - opa geworden - ook nog altijd de maatschappijbewuste, humorvolle cynicus, die zijn voortdurende betrokkenheid toont.

Je mist misschien de spanning van de meer eigentijdse en boosaardiger cabaretiers. Maar als theatervakman klopt Van Veen nog altijd naar beneden in plaats van de aansluiting te verliezen bij dat jonge koren. Alleen dat zo veelvuldig lezen van papier... De 6 daagt, maar het geheugen is toch al niet 'onder de aarde geschoffeld?' Herman van Veen. Gezien: 22 februari, nieuwe Luxor. Nog: t/m 26 februari, 01-05 maart en 08-12 maart.



Door Peter Ouwerkerk