|
Christof Willocx de Morgen |
Column. Herman van Veen vatte mijn leven kort samen | 25 Jan 2020 |
|
ANTWERPEN - Ik ben zaterdag naar een concert van de Nederlandse zanger en cabaretier Herman Van Veen (75) geweest in de Koningin Elisabethzaal. Over het optreden zelf kan ik kort zijn: het was subliem. Van Veen huppelt nog altijd als een jong veulen over het podium, is even grappig als in zijn jongere jaren en heeft een zangstem die even rekbaar is als de elastiek van zijn onderbroek. Het was dus een geslaagde avond. Maar het zijn vooral zijn liedjes die me soms letterlijk omver hebben geblazen. Toen hij ‘Anne’ inzette, weerklonk er in het publiek meteen applaus. Ik klapte niet mee, omdat ik dat nooit een bijzonder nummer heb gevonden. Tot nu. ‘Anne’ is een liedje over de geboorte van Hermans dochter, nu zo’n 36 jaar geleden. “Er waren mooie baby’s bij, maar niet zo lief als jij”, zong Van Veen. “Even kreeg ik de kriebels in mijn keel, maar je had geen pink te veel”, ging het verder. Vroeger deden die woorden mij niet veel. Maar sinds ik bijna twee jaar geleden zelf papa ben geworden, hakte die tekst er zaterdag diep in. Van Veen beschreef precies hoe ik me in mei 2018, toen mijn dochter werd geboren, heb gevoeld. En hij zingt zelfs letterlijk wat mijn eigen vader in 1982 tegen mijn moeder zei toen ik op de wereld kwam: “Alles is goed, hij heeft tien vingertjes en tien teentjes”. ‘Anne’ gaat ook over hoe snel kinderen opgroeien. Je knippert met je ogen en ze kunnen stappen. Even later eten ze gewoon mee aan tafel, moetje de kast met koekjes op slot doen en staat er een potje op het toilet, omdat pampers voor baby’s zijn. Een tekst die mij vroeger niet veel deed, vatte nu in twee minuten tijd een groot deel van mijn leven samen. Pas zondag, toen ik het liedje nog eens heb opgezet tijdens het ontbijt, ontdekte ik dat ook de laatste zin op mijn dochter van toepassing is. “Alleen de ogen van je moeder zijn net zo mooi als jij”. Mijn vrouwen hebben thuis toevallig dezelfde kleur van ogen, en dat is een van de meest aangename esthetische details in mijn leven. Christof Willocx |