Ton Ouwehand schreef in Tubantia op 20 januari 2005

Herman van Veen houdt Wilmink levend



ENSCHEDE

De dood van Willem Wilmink heeft hem heel erg aangegrepen. Herman van Veen verklaarde woensdag bij de lancering van de plannen rond de viering van zijn zestigste verjaardag dat hij in al zijn voorstellingen een lied van de overleden Enschedese dichter zal zingen.

Als Herman van Veen op 14 maart zestig jaar wordt, moet zijn nieuwe cd af zijn. Hij is samen met zijn uit Enschede afkomstige muzikale steun en toeverlaat Edith Leerkes druk bezig met zijn nieuwste plaat, zijn 137ste als ze bij het bureau goed hebben geteld. 'Er gaan op die cd een paar liederen klinken die Willem en ik samen hebben geschreven, maar die hij nooit heeft gehoord. Er is ook een lied bij dat hij op zijn allerlaatste moment heeft geschreven. Het contact wat erover mogelijk was, hebben we gehad. Maar hij heeft het nooit kunnen horen. Dat is heel wonderlijk.'

'Zijn dood heeft me heel erg aangegrepen', gaat Van Veen verder. 'Willem Wilmink is in mijn leven een niet weg te denken fenomeen. Vanaf 1965 is die man een toets voor mij geweest. Om hem te eren heb ik me voorgenomen nooit meer een voorstelling te spelen zonder dat ik iets van hem zing. Je ontmoet in je leven niet zoveel mensen die zo waardig, waardevol en integer zijn. Ik heb heel veel documentaires over hem gezien en artikelen over hem gelezen. In heel veel van die verhalen en programma's kan ik me vinden. Maar wat mij betreft is er een aantal zaken zwaar onderbelicht gebleven. Dat is zijn fenomenale literaire capaciteit. Zijn integriteit. En zijn wereldbeschouwelijkheid waarvan hij vond dat je dat altijd moet proberen terug te brengen tot de kleinst mogelijke schaal. Dan kun je erover praten. Want wat er in die grote wereld gebeurt, verschilt niet zoveel van wat er in de straat gebeurt. Hij kon de wereld vanuit zijn keuken beschrijven. In zijn geval werd dat wel als naïef en simpel beschouwd. Dat vind ik helemaal niet. Ik vind het juist dé manier waarop je naar grotere dingen zou moeten kijken. Zelf zie ik dat ook zo. Ik beschouw zijn werk als zeer waardevol en ik zal het hoe dan ook overeind houden. Elke avond tussen acht en elf of tussen acht en twaalf, dat weet je bij ons nooit. Elke avond zorg ik dat Willem Wilmink een stem heeft, ook al is het de mijne.'

'Herman Finkers was ook een goede vriend van Wilmink. Die twee kerels lijken op elkaar. Herman beschouw ik als een geweldig goede collega. We hebben samen een lied geschreven na Willems dood. Hij de woorden, ik de muziek.

Ik heb het opgenomen op een gelegenheids-cd voor achter in een bloemlezing van mijn liedjes (Opzij, Opzij, Opzij - uitgegeven Nijgh & Van Ditmar). Ik heb het een paar keer in Antwerpen gezongen, maar het was me te heftig. Ik schoot telkens vol. Ik werd er zo verdrietig van. Ik zet het liedje ook niet op mijn nieuwe cd. Ik laat het erbij. Mensen die het willen horen, kunnen het wel vinden.'