|
AD/UN Maarten Venderbosch |
Stropdassen aan de lamp, ook dat is traditie bij de "ufjes" | 26 okt 2019 |
|
Manon Arslanagic is praeses van de Utrechtsche Vrouwelijke Studenten Vereeniging en met haar heb ik nog wat goed te maken. Maandag sprak ik haar even. Dat was omdat een filmpje was opgedoken van een tripje dat de eerstejaars ‘ufjes’ uit Utrecht maakten naar hun zustervereniging in Rotterdam. Voordat de gezelligheid hier kon losbarsten, vlogen de corpsmeisjes elkaar eerst flink - en vooral letterlijk -in de haren. Het potje duwen en trekken deed vermoeden dat hier jonge feeksen ook hun gevijlde nageltjes niet onbetuigd lieten. Maar Manon legde uit dat wat een ordinaire bitchfight léék, liefkozende spielerei was. Het kon een paar plukjes haar vragen, maar ook een vriendschap voor het leven opleveren. Invechten, zo heet het. En het is een traditie. Ik weet niets van corpsmeisjes en hun tradities. Wat ik hooguit nog weet, is dat ik op zijn 70ste verjaardag - in 2015 - het geboortehuis van Herman van Veen aan de Kievitdwarsstraat bezocht. Dat was toen al een UVSV-huis. Op één van de muren stond geschreven ‘Herman van Veen woonde ook hier’. In het handschrift van de kunstenaar, met een streep onder het woordje ‘ook’. In dit huis hing, behalve Herman aan de muur, een tros afgeknipte stropdassen aan een lamp in de woonkamer. Een hangende prijzenkast, zeg maar. Ook dat was traditie. Manon Arslanagic voelde wel aan wat voor stukje in de lucht hing. Vechtende paardenstaartjes, een uitgelekte video, geheimzinnige riten - dat gaat erin als koek. „Maar als u dat stukje gaat schrijven”, vroeg ze beleefd, „staat u dan ook even stil bij ons goede doel deze week?” En dat heb ik dus niet gedaan. Waarna de week meteen losbarstte. Horrorcrash op de Ai. Bloedprikdieven. Boer Gert en zijn branden. Lonely Planet en de dreiging van massatoerisme. Alles in een herfstvakantieweek die toch vooral bedoeld is om lekker te wandelen in het bos en paddenstoelen te zoeken. Manons goede doel, ondertussen, was stamceldonatie: vaak het enige of laatste redmiddel voor patiënten met leukemie. Aan de Drift hebben de meiden van het corps er deze week iedere dag aandacht voor gevraagd. Zeer toe te juichen. En ik begrijp inmiddels dat ‘iets doen voor de samenleving’ ook een UVSV-traditie is. Laat ik Manon hier daarom bijvallen: mensen, meld u aan als stamceldonor. Kleine moeite, kan een leven redden. Op geen van mijn telefoontjes heeft ze meer gereageerd. Toch hoop ik, dat ik het met Manon nu een beetje goed heb kunnen maken. Maarten Venderbosch |