|
de Stentor Janske Mollen |
Veluwse wolf gaat ‘het theater in’ dankzij jonge theatermaker én Herman van Veen | 19 juli 2019 |
|
‘Gefascineerd’ was Folkert Wesseling (24) uit het Friese Gorredijk door al die berichten over de terugkeer van de wolf in Nederland. Reden om in de materie te duiken en samen met Herman van Veen een theatervoorstelling te maken over de wolf, die is neergestreken op de Veluwe. Op woensdag 24 en zaterdag 27 juli wordt de voorstelling opgevoerd bij het Bezoekerscentrum in Nunspeet. Hoe komt een Friese theatermaker nou op het idee om een voorstelling over een wolf te maken? Jaloers dat ze niet in Friesland is komen wonen? Folkert: ,,Haha, ja, je zou het bijna denken, hè? Nee, ik ben theatermaker en acteur en maak zo’n twee voorstellingen per jaar. Dat begint met een idee. Toen vorig jaar al die berichten over de wolf en diens terugkeer in het nieuws waren, hield ik dat heel erg in de gaten. Ik was er helemaal door gefascineerd. In Gorredijk werd in die periode een lezing gegeven over de wolf en toen ik daarna in de auto terugreed wist ik het: hier wil ik een voorstelling over maken.” En die maak je niet met de minste. Hoe komt een nog jonge acteur en tekstschrijver als jij samen te werken met Herman van Veen? ,,Ik ben drie jaar geleden met hem in contact gekomen, toen ik als acteur mocht werken bij het Herman van Veen Arts Centre in Soest. Langzamerhand kreeg ik meer rollen in voorstellingen van hem. Toen ik Herman vertelde over mijn idee om een voorstelling over de wolf te maken, zei hij: ‘Dan schrijven we die samen’. Geweldig natuurlijk, om met hem samen te kunnen werken.” Aan het einde weet je iets meer over de wolf, hoop ik. Folkert Wesseling Je refereert in je aankondiging van je voorstelling al aan de wolf als hoofdfiguur in sprookjes, mythes en fabels. Moeten we bij ‘De Wolf, back in town’ denken aan Roodkapje? ,,Nou, het is een theatrale monoloog, maar in het licht van al die wolvensprookjes en vertellingen zoals de wolf en de zeven geitjes en de grote boze wolf in de Donald Duck kan Roodkapje natuurlijk niet ontbreken. Misschien ligt in dat sprookje ook wel het antwoord op waarom ze naar de Veluwe is gekomen. Nee, daar ga ik verder niet op in. Maar we blijven ook bij de feiten. Daarvoor heb ik een lang gesprek gevoerd met de boswachter van de Veluwe, Lennard Jasper. Aan het einde weet je iets meer over de wolf, hoop ik.” Wat dan? ,,Ik heb haar nog niet gezien of gesproken, maar dat ze ook een andere kant heeft misschien? Ze wordt in die sprookjes en in een film als The Grey altijd als eng afgeschilderd. Vooral na The Grey heb ik nachten niet geslapen. Het is natuurlijk wel een roofdier, maar als je het dier beter leert kennen, zie je ook de andere kanten. Het houdt de gemoederen natuurlijk ook bezig, iedereen vindt er iets van. De een zou hem het liefste willen knuffelen, terwijl de ander hem liever wil doodschieten. In de voorstelling kiezen we niet één kant, maar ik denk echt dat als we de wolf wolf laten zijn, dan valt hij ons ook niet lastig.” Janske Mollen |