|
AD / UN Maarten Venderbosch |
Actrice Jolien Kistemaker zingt Houtense versie van Sonnevelds ‘Het Dorp’ | 12 juli 2019 |
|
Haar jeugd in Houten was een mooie, warme tijd. ,,De wereld was nog zo klein. Alles was onbezorgd. Je had gevoelsmatig alles onder handbereik. Houten is voor mij nog steeds thuiskomen, het voelt hier zó vertrouwd.’’ Jolien Kistemaker (29) woont tegenwoordig in Amsterdam. Ze werkt er aan haar carrière als zangeres en actrice. Wat haar het meest gelukkig maakt, zegt ze, is haar eigen liedjes mogen zingen voor een klein luisterpubliek. Eind augustus, begin september komt haar eerste cd uit. Wij is de titel. Nu al is deze op Spotify te beluisteren. Kleine, intieme liedjes. Ze gaan over de liefde, over de vraag wie ze eigenlijk is, over ouder worden, over opgroeien en over loslaten. Vrijdagavond is ze weer even thuis in Houten. Dan zingt ze om 19.00 uur in de muziekkoepel in het Oude Dorp haar eigen versie van Wim Sonnevelds Het Dorp. Ze wordt er op bugel begeleid door wethouder Herman Geerdes. Samen geven ze daarmee het startsein voor een wandeling voor belangstellenden door het Oude Dorp. De bedoeling is samen te bekijken wat hier moet blijven zoals het is, en wat eventueel kan veranderen. Want de tijd staat nergens stil, ook niet in het Oude Dorp van Houten. Meisjes Amsterdam, dat is ánders druk. Houten is het dorp van mijn jeugd. Daar kijk je met heel andere ogen naar Jolien Kistemaker Daar zit Jolien Kistemaker op het terras van de Roskam. Ze laat haar ogen over het Plein dwalen en zegt: ,,Het Plein, Het Rond... hier speelde een groot deel van mijn jeugd zich af. Met vriendinnen van De Heemlanden, waar ik het vwo heb gedaan. Als meisjes gingen we eerst naar Chipolata, ik soms met het pasje van mijn oudere zus. Toen we wat ouder waren, gingen we hier naar café De Zwijger.’’ Tijdens de Houtense nieuwjaarsreceptie van 2015 zong ze Het Dorp ook al eens, voorzien van eigen tekst: ‘Langs de groenstrook bij m’n ouders, rende ik naar de kabelbaan. Ik was een kind hoe kon ik weten, dat dit voorgoed voorbij zou gaan.’ Jolien: ,,Die kabelbaan zit er vrijdagavond niet in. Ik heb de tekst weer veranderd. Hij is nu wat meer toegesneden op het Oude Dorp. Het is hier drukker geworden, veel drukker dan ik me kan herinneren van vroeger.’’ En dat zegt dan iemand die woont in Amsterdam. Ze moet er zelf om lachen. ,,Maar dat is ánders druk. Houten is het dorp van mijn jeugd. Daar kijk je met heel andere ogen naar.’’ Levensvragen Als kind zat ze al vol met levensvragen. Veel te grote vragen voor een zó klein meisje, vonden haar ouders. ,,Nog steeds ben ik nogal filosofisch ingesteld.’’ Haar tijd op De Heemlanden bracht ze vooral dansend door. Ze gaf ook ruim tien jaar dansles bij Stardance in Houten. In 2011 studeerde ze af aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, richting jazz/musicaldans. Nu is ze dus actrice, zangeres en danseres bij onder meer het Herman van Veen Arts Center en Kindertheater de Toverknol. Ze maakt dans- en theatervoorstellingen voor kinderen. ,,Ik hoef niet zo nodig in een grote musicalproductie te staan. Liever maak ik via mijn muziek écht contact met mensen. Ik kan de wereld in mijn eentje niet veranderen, maar ik kan wel proberen hem in mijn eigen omgeving een beetje mooier te maken. Dat is mijn drijfveer.’’ Ze speelde in Albert Verlindes musical Dr. Dolittle en had een gastrolletje in GTST. In het tweede seizoen van Het geheime dagboek van Hendrik Groen is ze ook even te zien. ,,Maar televisie is niet het eerste wat ik wil doen. Ik zie televisie als leuk voor erbij.’’ Uit de kast Want het liefst schrijft en zingt ze Nederlandstalige liedjes. ,,Het heeft best lang geduurd voor ik hiermee uit de kast ben gekomen. Ik ben een enorme perfectionist. Ik had steeds het idee: dit is toch niet goed genoeg.’’ Uiteindelijk waagde ze de stap als eerste thuis, in haar vertrouwde Houten. Ze trad op tijdens Gluren bij de Buren. Op Eigen Benen is de titel van haar eerste theaterprogramma. Ook dat speelde ze het eerst in Houten. Aan het einde van de zomer presenteert ze haar cd in Amsterdam. Volgend jaar hoopt ze een tour te kunnen maken die haar vanzelfsprekend ook brengt in theater Aan de Slinger in Houten. Maar eerst wacht haar in oktober een ander groots moment: dan wordt ze moeder. ,,Een nieuwe levensfase, waar ik erg naar uitkijk. Ik heb een liedje geschreven dat Mama & papa heet. Dat gaat erover dat je soms weer héél even klein wilt zijn. Weer één keer slapen in je kinderbedje van toen. Vanwege dat veilige, geborgen gevoel. Ik word niet meer voorgelezen bij het slapengaan, ik lees straks zélf voor als mijn kind slapen gaat.’’ In haar versie van Het Dorp zingt ze onder meer: ,,Wat leefden we eenvoudig toen, met één station en niks te doen.’’ Hoe kon zij weten, dat het voorgoed voorbij zou gaan. |