|
Dagblad vh Noorden JACQUES J. D'ANCONA |
Orgie van tederheid en muzikaal vuur |
16 mrt 2018 |
|
Gebeurtenis: theaterconcert Herman van Veen, 2017 - 2018 Begeleiding: Edith Leerkes, Jannemien Cnossen, Wieke Garcia en Kees Dijkstra Productie: Harlekijn Holland/Theaterbureau De Mannen Gezien: 14/3 Meppel, Schouwburg Ogterop Publiek: 480 (vol, gisteravond ook) Nog te zien: 19 t/m 22/4 Groningen, Stadsschouwburg; 25 en 26/4 Drachten; 24 t/m 26/5 Zwolle, De Spiegel Dat hoor je zelden. Een liedje dat op eigen benen gaat staan en zich afvraagt of de mensen wat zullen zien en vooral: wat ze zullen zeggen. Het theaterconcert van Herman van Veen opent met zo'n werkje dat de zaak acuut op scherp zet. De vijf uitvoerenden zijn niet van plan er een gedachteloos, vrijblijvend avondje van te maken. De titel 2017-2018 laat alles te raden over. Voor de duidelijkheid: er is geen motto of thema aan gekoppeld. Herman van Veen - 73, geboren op 14 maart, dus jarig en toegezongen door het publiek - heeft verschijningsvormen als goeroe, clown, mimekunstenaar en jongleur bijgezet in de vitrine met historische relikwieën. Het carillon in zijn stem heeft nauwelijks te lijden onder een afgewerkte griep, de huppeltjes en danspassen zijn swingend gladgestreken. Op de viool en aan de vleugel is hij de leader of the band. Drie hoogst capabele vrouwen en één jonge man volgen hem vocaal en instrumentaal in een onnavolgbaar mooi muzikaal complex, maar hij verschaft hen ook solistisch de ruimte. Met verrassend georkestreerde, soms abrupte wendingen ontaardt het in een orgie die zich afspeelt tussen zigeunerachtig vuur en de tederheid van een gevarieerde reeks melodieën. De meeste gloednieuw, andere als vaderlandse klassiekers in een bewerking, hoe wel er geen sprake is van een collectie hits waar hij misschien makkelijk mee weg zou komen. In feite is het een ensemblepro- gramma, geen show. En uiteraard is Van Veen ook een man van verhalen, sprookjes, notities en anekdotes die hem in tekst en dictie tonen in kracht die niet aan leeftijd gebonden is. Geestig, geslepen en to the point. Met name na de pauze, als hij in zijn jeugdherinneringen afziet van nostalgie en deze dompelt in de taal van nu. Dwaas, hilarisch en trefzeker in de commentaren. De hoogtepunten? Zijn auditie bij Jacques Brel in 1967, de toneel carrière van pa, de ontdekking dat je een zanger bent voor je het weet... en de verstrekkende belevenissen met Adelheid in een Oostenrijkse skihut. En... Ne me quitte pas in 't Zuid-Afrikaans! Hoeveel zangtegoed heeft Herman van Veen na 53 jaar op zijn conto? Een flinke portie. Ik beroep me op de regel Als liefde zoveel jaar kan duren en de conclusie Dan moet het echt wel liefde zijn. Klopt van alle kanten. Bovendien zegt het lied dat je altijd opnieuw kunt beginnen. Daar is hij elke avond meeslepend mee aan de gang. JACQUES J. D'ANCONA |