|
Strip Glossy Philippe Delzenne |
Jules Vandergraef in gesprek met Alfred Jodocus Kwak |
dec 2018 |
|
HET IS TRADITIE DAT DE GASTHOOFDREDACTEUR VAN DE STRIPGLOSSY DE RUIMTE KRIJGT OM IEMAND TE (LATEN) INTERVIEWEN. MAAR DAT DIT OOK OP EEN HEEL ANDERE MANIER KAN, WERD ONS GETOOND DOOR PHILIPPE DELZENNE. HIJ RICHTTE ZIJN PIJLEN OP HERMAN VAN VEEN. Delzenne: "Toen de StripGlossy mij voorstelde om iemand te interviewen waar ik zeer veel respect en bewondering voor heb, schoot mij in een fractie de naam Herman van Veen te binnen. Gevolgd door Steinerschool Brugge, Edith Vandenbempt, Eurithmie, Frieten wanneer in België... Mijn kinderen gingen daar naar school en de naam Herman van Veen viel daar ook af en toe. En het is vanzelfsprekend ook Van Veens immense oeuvre en dito persoonlijkheid die mij deden beslissen om voor te stellen de heer Van Veen te benaderen. Hoeveel heeft zijn werk mij niet beïnvloed en energie gegeven...! Bij monde van mijn hoofdpersonage Jules Vandergraef uit mijn verhaal Trace-Noël had ik hem graag een reeks vragen laten stellen aan de zeer gewaardeerde heer Alfred Jodocus Kwak, vragen die ver van de "normale" interviewvragen liggen." Zie hieronder het bijzondere vraaggesprek tussen niet de geestelijk vaders, maar tussen hun geesteskinderen. JULES: "Als iemand een aangeboren talent voor kunsten heeft, waarom is het dan zijn of haar plicht om daar daadwerkelijk iets mee te doen?" ALFRED: "Ik weet niet of dat een plicht is. In ieder geval biedt zo'n begaafdheid je wel bijzondere mogelijkheden. Weet uit eigen ervaring dat als je die benut en ontwikkelt, je heel gelukkig kunt worden." JULES: "Hoe komt het dat kunstenmakers moeilijk kunnen stoppen met het bedenken van kunst?" ALFRED: "Veel van ons zien vaak direct ook het tegenovergestelde van de dingen of gebeurtenissen. Wat iets ook niet betekent, hoe iets er ook niet uitziet. De veranderende schaduw die naarmate de zon lager staat, grotesker wordt. Het is wellicht een vorm van betovering, verslaving, zo je wilt, het andere te zien en niet alleen dat wat er in stenen, staal of bomen voor je opdoemt. Professor Paljas van Pinguïn heeft mij geleerd dat ik er ook niet ben. Ik vind dat heel grappig om te begrijpen. En hoop dat er aan dat snappen nooit een eind komt." JULES: "Waarom wordt een hoop oud ijzer soms kunst wanneer iemand het in een museum legt?" ALFRED: 'Het antwoord op deze vraag zit al een beetje in mijn vorige antwoord. Kunst werpt een ander licht op de werkelijkheid. Articuleert zich als je het uit die werkelijkheid weghaalt en in een andere omgeving plaatst. Het is een beetje als een verre neef van mij die ooit een kangoeroe de Noordpool fotoshopte. IJzig leuke kunst." Jules:'Kan men een landschap kunst noemen?" ALFRED: Zeker wel. Tenminste, als u bedoelt: het gevangen plaatje in een lijst. Dat ene vastgelegde moment van een horizon,. een wolkenpartij, een bergen vergezicht. Niet eenvoudig om zulke grote Alpen binnen zo'n kleine lijst te krijgen . Hoed af." JULES:'Waarom is het onmogelijk om even vlug een Kadinskietje","Kleetje" of "Picassootje"te schilderen?" ALFRED : 'Daar is een leven voor nodig. Soms vraagt iemand mijn geestelijk vader: 'Hoelang werkt u aan zo'n liedje? laatst hoorde ik hem zeggen in een talkshow: Drieenzeventigentig jaar."' JULES: :'Hoe komt het dat kunst de tijd kan stilzetten?" ALFRED : Dat doet de fascinatie, de verwondering. Je kunt gegrepen worden door een werk, een beeld, een schilderij, een tekening. Even verlies je je in een associatie-oceaan. Het ultieme 'oeps'-moment. Dat gebeurt niet vaak, maar als het gebeurt bel je meteen naar huis "wat ik nu toch zag! JULES: "Wat zou er gebeuren mochten er geen kunstenmakers bestaan?" ALFRED :Dan leven er geen mensen meer. Dan is het de wereld van de wind en is er niemand om dat na te vertellen, of te laten zien. Dan is het onvoortelbaar." JULES: Waarom moeten kunstenmakers de vrijheid hebben om te maken wat ze willen? ALFRED :Dat is een fundamenteel mensenrecht. Dat is het zusje van artikel 1 van onze grondwet in Groot Waterland. JULES: 'Waarom beweegt teken-, beeldhouw- of schilder- kunst zo moeilijk tot ontroering zoals muziek dat in een moment kan?* ALFRED :'Da: is arbitrair, hoogstpersoonlijk. Dat ligt voor iedereen anders. JULES: "Waarom is de fantasie zo belangrijk in een mensenleven?" ALFRED: "Zonder voorstellingsvermogen kun je niet bestaan. Zonder voorafgaande gedachten is er geen handeling. Geen werkelijkheid. Het hele leven is een gematerialiseerd idee, van wie of wat, daar komen we nooit achter zonder voorstellingsvermogen." Tot zover. Vrolijke groet, ook namens mijn geestelijk vader, ALFRED JODOCUS KWAK Beste meneer Jodocus, Mijn maker zou graag jouw maker, de heer Van Veen "intervjoewen", ondervragen zeg maar. Hij weet echter geen interessante vragen bij elkaar te sprokkelen. Er zijn de heer Van Veen al zovele vragen gesteld, mijn maker wil niet in herhaling vallen en al zeker niet de heer Van Veen vervelen. Daarom vroeg hij mij of ik jou wat vragen wilde stellen. Jij bent ontsproten uit het brein van jouw maker, dus jouw antwoorden komen gedeeltelijk ook uit dat brein. Vind je dat oké? Jules Vandergraef |