|
Denken & Doen Marian Verstappen - Naus |
"Kunst kan helen door schoonheid"
|
juni 2017 |
|
Interview Wat bezielt Herman van Veen, deze veelzijdige artiest, zanger, dichter, schrijver, componist en schilder die de pensioengerechtigde leeftijd al voorbij is, en meer dan 7500 optredens achter de rug heeft? En waarom kiest hij voor Carré? "Het Koninklijk Theater Carré is een van de weinige theaters die een ronde vorm hebben, het is een amfitheater zoals in de Griekse oudheid: hoefijzervorm met een steil oplopende tribune. Het publiek zit dicht bij elkaar, je ziet en hoort elkaar waardoor je reacties kunt uitwisselen. Verder is de akoestiek heel goed. In andere zalen waar het publiek in rijen zit, kunnen mensen niet op elkaar reageren en verdwijnt geluid in het pluche." Als het publiek reageert, ziet elke voorstelling er anders uit. Is dat niet lastig? "We staan met een tiental spelers en technici op het toneel en zijn heel goed op elkaar ingespeeld. Ik heb tot zijn overlijden 52 jaar met Erik van der Wurff gespeeld. Die zag alleen mijn rug en wist dan precies wat ik ging doen. Ik werk nu alweer een aantal jaren me Edith Leerkes; zij stuurt iedereen aan. Ze let op mijn ademhaling en weet dan ook precies hoe ik ga reageren." Inmiddels heeft u heel veel voorstellingen gegeven, hebt u nog last van plankenkoort: "We hebben 50 keer 150 voorstellingen gespeeld, plankenkoorts heb ik niet maar is wel altijd een gezonde spanning. Als ik een voorstelling heb buiten het theater, in een wei of ergens op de trappen, zeg maar buiten mijn 'comfortzone', heb ik er wel last va oorstelling bent u erg actief. "Ik heb genetisch gezien gewoon mazzel n een soepel lijf. Bovendien geniet ik van hel werk, dat geeft energie. Voor een voorstel ling heb ik intensieve fysiotherapie ook vermoeiend. Daarom blijf ik bij meerdaagse optredens vaak in een hotel. De dag dat ik vrij ben, bezoek ik musea of kerken en vooral boekwinkels. Heerlijk om ergens te gaan zitten lezen met een kopje koffie erbij. Als kind ging ik altijd weg met de fiets, met mijn vader op verkenning. Ik was altijd buiten en nog steeds is dat ontspanning voor mij. De natuur geeft me een thuisgevoel. Verder lees ik graag gedichten. Mijn vader was graficus en werkte bij Het Parool. Hij bracht vaak drukproeven mee. Ik heb allerlei stripverhalen gelezen. Hij was lid van de grafische bond, en mijn moeder was lid van de Huisvrouwenvereniging! Na het overlijden van mijn ouders ben ik gaan schilderen. Dat heeft me veel rust gebracht." Denkt u weleens aan stoppen? "Nee, absoluut niet. Het stopt mij. Ooit. Maar ook zonder mij gaat het verder. Hier op het Landgoed de Paltz hebben we een prachtige plek waar mooie dingen gebeuren. We begeleiden jonge mensen, het is een combinatie van kunst en natuur. Het accent ligt op jongeren versus ouderen. Met veel vrienden en 120 vrijwilligers organiseren we optredens en exposities. En het mooiste is dat het voor iedereen gratis toegankelijk is, zowel de voorstellingen als het park. Alleen consumpties moeten mensen betalen. Dus als iemand een dagje uit wil, kunnen ze op de site kijken welke optredens of exposities er zijn en dan kunnen ze via de site reserveren. We zijn nu bezig met het herstellen van de Villa en als dat klaar is, hebben we hier een prachtige expositieruimte. In de afgelopen vijftig jaar hebben we een hele bibliotheek verzameld over de theatergeschiedenis en die is ook voor iedereen toegankelijk. En Tot december 2018 is Herman van Veen weer te zien in de Nederlandse theaters met een nieuwe voorstelling. In Koninklijk Theater Carré in Amsterdam speelt hij van 26 oktober tot en met 10 december. Zijn nieuwe cd Vallen of springen verschijnt in september van dit jaar. vanaf juli verschijnt een tijdschrift: Harlekijn Paltz Cultuurtijdschrift." U hebt intussen heel veel prijzen, onderscheidingen en eredoctoraten. Waar bent u het meest trots op? "De meeste onderscheidingen bewaar ik in een doosje. Maartrots ben ik op de Louis Davidsring. Die ring is een eerbetoon aan de kleinkunst, kunst kan helen door schoonheid. Ik kreeg hem van Wim Kan. Die man was een mentor voor mij, maar ook een vriend. We dachten over heel veel hetzelfde. Bovendien wist mijn vader heel veel van Louis Davids en daardoor is de ring natuurlijk ook belangrijk. Ik heb de ring doorgegeven aan Claudia de Breij. Zij is niet alleen een goede cabaretière, ik zie in haar kwaliteiten. Ze weet me te ontroeren. Ze staat midden in de maatschappij en is verbindend. Ik verwacht heel veel van haar." U bent betrokken bij kinderen, de rechten van het kind. Waar komt dat vandaan? "Ik ben geboren tijdens de Hongerwinter en kreeg heel eenzijdig voedsel. Daardoor ben ik veel ziek geweest en moest ik aansterken in een kolonie. Natuurlijk miste ik mijn ouders maar er waren veel lieve mensen die voor me zorgden. Ik heb de kwetsbaarheid van kinderen zelf ondervonden. Toen ik ging studeren zei mijn vader dat ik me niet alleen moest bezighouden met voetballen en meisjes, maar ook iets moest doen voor het welzijn van mensen. Ik ben toen vrijwilliger geworden bij Unicef. Ik heb ervoor gereisd en projecten bezocht. Het raakt me steeds weer als ik zie hoe kinderrechten met voeten getreden worden. Kinderen hebben RECHTEN. Als de de kinderrechten zouden worden nageleefd, zou er geen oorlog meer zijn. Alfred Jodocus Kwak heb ik geschreven voor Unicef, het zijn kinderrechten in sprookjesvorm. Verder ben ik beschermheer van Lot's Foundation, een organisatie die kinderrechten uitlegt aan kinderen. Via een digitaal kanaal kunnen kinderen met elkaar in contact komen en ervaringen uitwisselen. Als een organisatie die opkomt voor kinderrechten mijn hulp vraagt, kan ik geen nee zeggen. In dat kader mag ik vertellen dat er in Duitsland een school naar mij is genoemd. Daar ben ik heel trots op. Het is een school met speciaal onderwijs. De kinderen worden op zo'n geweldig liefdevolle manier begeleid. Er is aandacht voor zintuiglijke ontwikkeling en hun persoonlijke mogelijkheden. Het is een veelzijdig instituut waar voor alles aandacht is en leerkrachten met passie hun vak uitoefenen. In grote klassen is het nauwelijks mogelijk de begaafdheid van kinderen te ontdekken en ontwikkelen. Ontwikkeling is belangrijk: wat is mijn lijf, land, geschiedenis. Misschien waren mijn voorouders ook vluchteling. De geschiedenis herhaalt zich, maar wel steeds anders. De kwetsbaarheid van kinderen gaat me erg aan het hart. Zelf heb ik ontzettend lieve ouders gehad. Zij zijn getekend door hun ervaringen tijdens de oorlog en wilden dat hun kinderen dat nooit zou overkomen. Ik heb van hen onvoorwaardelijke liefde gehad en wil dat doorgeven aan mijn kinderen. Toen ik 72 werd, was de hele familie bij elkaar, dat is echte rijkdom!" Wie meer informatie zoekt over voorstellingen van Herman van Veen of over activiteiten op Landgoed de Paltz, Paltz 1, 3768 MZ Soest, tel. 0346-330003, kan alles vinden op de website: www.hermanvanveenartscenter.com. Voor enkele voorstellingen van Herman van Veen in Carré mogen wij onze leden een korting aanbieden van € 7,50 per entreebewijs. Die korting geldt voor 1, 2, 8, 9, en 16 november a.s. De in onze vorige editie genoemde datum 14 november is vervallen. Bestel uw kaarten via website www.carre.nl met vermelding van code DENKEN DOEN HERMAN. U krijgt uw entreebewijzen toegestuurd per e-mail. Hermans voorstelling is als een dagboek. Elke keer is anders, omdat hij er het grote en kleine nieuws en zijn persoonlijke ervaringen in mee neemt. Herman en Carré zijn sinds jaar en dag aan elkaar verbonden. Herman schreef een gedichtje over zijn oude liefde. Enkele regels eruit: in Carré lachte ik me met een vriendje tranen om Tien Toon schreeuwde ik op een imaginaire tribune: hij keurt hem af die kut! viel ik stil wist op een avond tien minuten niet meer wat te zeggen in Carré zullen Edith en ik met wat geluk over pakweg vijfentwintig jaar onze eerste afscheidstournee beginnen én gaan wij van 26 oktober t/m 10 december weer voor u zingen Het complete gedicht vindt u op de website van Carré: www.carre.nl |