| Nederlands Dagblad Herman Veenhof |
TV Vooraf: Voorstelling Herman van Veen met weemoed |
31 aug 2015 |
|
In de zomer worden veel programma's op televisie herhaald. Dat is soms verwarrend, als je iets ziet dat nu allang anders is. Het is soms ook heilzaam, want het doet je beseffen hoe vluchtig alles in het voorbijgaan wordt. En het kan pure weemoed zijn, om mensen die ons achterlieten. In twee delen laat omroep Max ‘Kunt u niet nog eens…’ zien. Dat is een show van Herman van Veen en zijn muzikanten, zoals ze die eind 2012 in het toen 125-jarige theater Carré opvoerden. De baten gingen naar Stichting Fundashon Bon Intenshon, die zich vooral inzet voor kinderen en jongeren in achterstandsituaties op Curaçao. De zeven uitverkochte voorstellingen werden in juni 2013 drie keer overgedaan; toen met als aanleiding de vijftigjarige samenwerking tussen pianist Erik van der Wurff en Herman van Veen. Het ontroerde, zeker als je het weblog van Herman van Veen er in die maanden naast legt. Van der Wurff was betekenisvol stil als altijd, maar ook ziek. Het was de tijd waarin het weer even beter leek te gaan. ‘Het is nu bijna zomer daarna gaan we weer op reis, hopelijk met Erik, hij bezit bijzondere krachten’, noteert Van Veen dan. Het mocht niet baten; in september 2014 stierf Erik van der Wurff toch. Van Veen zelf hoopt dat de dood hem overslaat, dat hij zo oud wordt dat het niet meer interessant is om hem te laten sterven. ‘Kunt u niet nog eens…’ werd als idee in juni 2012 gelanceerd. Mensen konden verzoeknummers droppen bij Carré en dat gebeurde dan ook, met honderden tegelijk. Van de ruim drieduizend liedjes op ruim 180 cd’s die Van Veen op zijn repertoire heeft staan, koos het publiek deels dezelfde uit als die hij ook graag wilde zingen. Een paar bekende nummers, maar ook nieuwe en tot nadenken stemmende liederen, zoals ‘Lucas’. In het tweede deel van deze special speelt Van Veen de, soms als medley opgenomen liedjes ‘Weet je nog’, ‘Opzij’, ‘Onderaan de dijk’, ‘De neus’, ‘Cirkels’, ‘Moenie weggaan nie’ en ‘Liefde van later’. De band is geweldig, met naast Herman en Erik Nard Reijnders, Edith Leerkes (gitaren), Marnix Dorrestein (snaren, toetsen, zang), Jannemien Cnossen (viool), Willem Wits (percussie) en Dave Wismeijer (bas). Daarnaast zijn er verrukkelijke kleine conferences, zoals een bloederig Roodkapje (‘Lekker slapen!’) en verhaaltjes met een hoog kleinkinderengehalte. ‘Als ik had geweten hoe leuk ze waren, had ik die eerst genomen.’ Het Koninklijk Theater Carré is de thuisbasis voor Herman van Veen. Hij stond er op 5 mei 1971 voor het eerst, voor 271 man publiek, waaronder veel familie en buurtbewoners en een sceptische directeur. 45 jaar later heeft hij er iets van 520 keer gespeeld. De rondte, het circusachtige, de sfeer en de zweetdruppels van Buziau, Davids, Hermans en Kan, het is een passende baaierd voor Herman van Veen, die licht en akoestiek gebruikt om bulderend te fluisteren. Soms is de herhaling beter dan het origineel; zeker als dat niet meer bestaat. Herman Veenhof Herman van Veen - kunt u niet nog eens...., MAX, NPO 2, 29 aug 2015 16.10-17.00 uur |