| Soester Courant |
Gaëtane Bouchez-van Veen schittert in voorstelling over Margot Fonteyn |
21 januari 2015 |
|
'Je bent een actrice.' Die woorden sprak Herman van Veen uit tegen zijn vrouw Gaëtane Bouchez-van Veen (52). De Waalse twijfelde aan het begin. Ze was een danseres en acteren is iets anders. 'Je vergist je,' reageerde ze, maar ze is inmiddels van gedachte veranderd: 'Dans is ook een vorm van acteren, zonder woorden, maar met je lichaam en mimiek.' Inmiddels heeft Gaëtane al enkele dans/theatervoorstellingen achter de rug. Deze waren allemaal in haar moedertaal: Frans. Nu staat ze voor het eerst met de Nederlands gesproken voorstelling Margot in de Kapschuur op Landgoed de Paltz. Een uitvoering waar Gaëtane zich in herkent. 'Het gaat over Margot Fonteyn, maar het is ook mijn leven.' Gaëtane Bouchez-van Veen en Herman van Veen zijn al 25 jaar bij elkaar. Terwijl er wereldwijd wordt geschreven over Herman, staat Gaëtane meer op de achtergrond. Ze geeft zelden een interview en wie op internet surft komt niet heel veel informatie over haar tegen. Ze is bescheiden en gepassioneerd. Vooral over haar werk en haar liefde voor haar vak. Gaëtane werd geboren in november 1962 in Wallonië. Als dochter van een balletlerares raakte ze al op jonge leeftijd in de ban van dans. 'Toen ze zwanger van mij was heb ik dansen al meegekregen. Ik was amper één jaar oud toen ik in de box al meedeed en als 3-, 4-jarige ben ik echt begonnen met dansen.' Dat ging spelenderwijs waarbij de kleine Gaëtane alles leerde over noten lezen, het bewegen van haar eigen lichaam en ritmes. 'Op vijfjarige leeftijd ben ik begonnen met ballet. Dat heb ik altijd met veel plezier gedaan en ik had het geluk dat ik een dochter was van een balletlerares. Ze behandelde mij net als andere kinderen, misschien zelfs wat strenger. Dat heeft resultaat gebracht. Ik was 15 jaar toen ik besloot dat ik danseres wilde worden.' Aanvankelijk dacht de Waalse dat ze gymlerares wilde worden en met kinderen wilde werken, 'maar ineens kwam er een switch. Ik wilde dansen, reizen en mensen ontmoeten.' Ze studeerde aan het Stedelijk Instituut voor Ballet te Antwerpen en kreeg een studiebeurs in het kader van een uitwisseling met de balletschool van Grands Ballets Canadiens te Montré- al. 'Dat was een geweldige en dankbare ervaring. Het was een bewuste keuze. Ik' moest daar op eigen benen staan, ver van mijn familie en in ander continent. Toen ik terugkwam was ik klaar om mijzelf te redden in de balletwereld.' Die wereld is niet altijd gemakkelijk, laat ze weten. Er is een zekere sprake van hiërarchie en de druk om te presteren ligt hoog. Gaëtane danste bij het Koninklijk Ballet, zowel van Vlaanderen als van Wallonië, en enkele jaren bij het Nationaal Ballet van Marseille onder de leiding van Roland Petit. Ze kreeg trainingen van grote namen in de balletwereld en ontmoette grote dansers. 'Als danseres heb ik geen gemakkelijk leven gehad. Ik zat in een ballet corps en daar werd veel van me gevraagd. Een enkele keer had ik het geluk om een ietsje grotere rol te mogen dansen in het ballet corps, dus ietsje meer naar voor te komen. Ik heb prachtige momenten meegemaakt en geen spijt van mijn leven gehad. Ik ben in zekere zin een gelukkige vrouw.' Liefde Het leven verliep door een ernstige rugblessure anders. Maar toch kan gesteld worden dat de dans Gaëtane ook haar grote liefde, Herman van Veen, heeft gebracht. 'Ik deed auditie voor een programma van Herman, dat gedraaid werd in het Land van Ooit in Drunen. Ik had nog nooit van hem gehoord. Dankzij mijn rugblessure ben ik in Nederland terechtgekomen. Een liefdesverhaal is er door geboren. Alles gebeurt met een reden. Het doel op aarde is om er iets moois van te maken. Geluk is te vinden in kleine dingen, dicht naast ons.' En Herman heeft haar geluk gebracht. Niet alleen in de liefde, maar ook in haar vakgebied. Sinds 1989 is zij verbonden aan het Harlekijn Danstheater, als artistiek leider, danseres en actrice. Ze kreeg een rol in de door Herman geschreven muziektheatervoorstelling The First Lady, een ode aan Jacqueline Bouvier-Kennedy; een vertoning die internationaal bewondering oogstte. Ook schitterde zij in Mata Hari. The First Lady was de eerste echte rol waarin Gaëtane ook als actrice aan de slag was. 'Een schitterend stuk. Herman vroeg mij of ik de rol wilde spelen, toen iemand anders vanwege een ongeluk het niet meer kon doen. Ik zei tegen Herman: ik ben geen actrice, maar een danseres. Maar daar was hij het niet mee eens. Je vergist je. Je bent een actrice, zei hij tegen mij. De rol begon heel klein met een enkel zinnetje. Uiteindelijk groeide mijn rol en werd deze steeds groter. Daaruit kwam de voorstelling Mata Hari voort.' Gaëtane droeg de voorstelling en werd geprezen om haar rol. 'Het was mijn eerste grote rol. Herman heeft mij laten zien wie ik was. Ik vind het geweldig om in een theaterstuk een rol neer te zetten. En mijn personage in Mata Hari vond ik heel leuk om te spelen. Ik was blij dat het in het Frans was.' Margot Nu is de actrice druk bezig met de Nederlandstalige voorstelling Margot, over het leven van de beroemde gelijknamige danseres (zie kader). Het stuk is geschreven door Herman van Veen. Het is voor Gaëtane een hele mijlpaal want de Nederlandse taal vindt zij nog altijd een beetje lastig. 'Ik heb de eerste twee jaar dat ik in Soest kwam wonen Frans gesproken met Herman en zijn kinderen. Maar daarna leerde ik Nederlands. Ik heb drie maanden les gehad in de grammatica, maar verder heb ik het zelf geleerd.' In Margot heeft Gaëtane veel tekst. Die weet ze op het toneel goed over te brengen. Ze heeft inmiddels al drie voorstellingen gegeven in de Kap- schuur op De Paltz. 'De eerste try- outvoorstelling was voor medewerkers van Harlekijn en vrijwilligers. Uiteraard zat Herman er ook. Ik vond het zo spannend. Het was doodeng, maar ook heel fijn om voor mensen te spelen die je kent.' De eerste drie optredens die Gaëtane had zijn goed verlopen, maar er is nog werk aan de winkel. In december zag haar man het optreden opnieuw. 'Hij was erg verrast door het groeiproces. Hij was er blij mee, maar zei ook dat er nog veel moest gebeuren.' De komende periode hoopt de Waalse haar voorstelling te verfijnen. De eerste reacties zijn al positief, laat ze weten. 'Michiel Kerbosch, een vriend van ons, zei dat hij fan van mij was. Hij is ook in theater actief en dat betekent veel voor mij.' 'Het stuk is nog in ontwikkeling, maar ik heb er vertrouwen in dat het helemaal goed komt. Ik was tot nu toe wat onzeker over de voorstelling tot die laatste in december. Toen dacht ik: ja, het wordt nu echt van mij. Ik begin alles goed te voelen en te beleven en dat is heel leuk.' De komende drie maanden is de voorstelling drie keer te zien op De Paltz, volgens de artieste een perfecte plek voor de voorstelling. Al droomt en kijkt ze ook verder. 'Ik zou het geweldig vinden om de voorstelling in het Frans te doen in mijn geboorteland.' Met Herman van Veen heeft Gaëtane een fijn leven. Voor de liefde liet ze haar leven in België achter, 'maar ik wilde bij mijn liefde zijn. Het aanpassen viel mee en dat komt ook doordat Herman een artiest is. Je komt terecht in een artiestenwereld en dat zorgt er toch voor dat het verschil minder groot is. Ik heb het geluk gehad dat ik iemand heb waar ik zielsveel van houd en dat dat ook wederzijds is. We kunnen elkaar privé, maar ook in ons professionele leven steunen. Je voelt elkaar aan. Ik weet wanneer Herman rust nodig heeft, als hij bijvoorbeeld aan het schrijven is. Dan moet ik hem niet storen, tenzij het dringend is. Hij heeft mijn ogen en oren nodig en ik de zijne.. Ik ben echt gelukkig.' Margot is op vrijdag 23 januari, 20 februari en 20 maart te zien om 20:00 uur in de Kapschuur op de Paltz. Meer informatie op www.hermanvanveen- artscenter.com. Margot Fonteyn Margot Fonteyn was een Engelse balletdanseres. Een deel van haar kindertijd bracht zij door in China, waar ze balletlessen volgde bij George Goncharov, een Russische danser die zich in Shanghai had gevestigd. Toen het duidelijk werd dat ze talent had, keerde zij met haar moeder terug naar Londen waar ze als veertienjarige lessen ging volgen. In 1934 debuteerde ze als dansend sneeuwvlokje in De Notenkraker. Een samenwerking met een bekende danspedagoge en choreograaf leverde haar grote rollen op in voorstelling als Het Zwanenmeer. Eind jaren zeventig trok Fonteyn zich terug. Ze ontfermde zich over haar verlamd geraakte man in Panama. In 1991 stierf ze aan de gevolgen van kanker. Bron: Wikipedia. |