Knack.be
Ludo Bekkers

Het leven zoals het is bij Herman van Veen
Herman Van Veen en Herman Selleslags

11 mrt 2015

Wie de kleinkunstenaar niet zou kennen geeft hij achteraan het boek een speelse biografie of zo men wil een ludieke C4 : "Herman van Veen is een muzikant die door de wereld reist met liedjes en verhalen. Hij schreef een boekenplank vol boeken, zong een kast vol platen en wil het lot, dan zingt en schildert hij nog minstens honderdduizend dagen".


De ene Herman, de fotograaf, kent de andere al meer dan veertig jaar en bij bepaalde gelegenheden, vooral optredens, was de fotograaf voor HUMO of andere bladen altijd present, het fototoestel in de aanslag. Zo is er een vriendschap, een camaraderie, ontstaan waarbij de ene partij wat gaf en de andere wat nam, of omgekeerd. Van Veen gaf zich aan zijn publiek, Selleslags aan Van Veen, de een met kleinkunst, de andere met fotografie.

De poëzie van het leven

Die tweevoudige relatie leverde honderden foto's op, netjes opgeborgen in dozen en in negatief mappen. Foto's die een periode van vier decennia omspannen en die zo ook de evolutie van de fotograaf tonen. Selleslags is een fotojournalist pur sang, gevormd door zijn vader die hem voorging in het vak en door bevlogen hoofdredacteurs van een weekblad dat bakens verzette. Zoals het in zijn vak betaamt is hij nieuwsgierig en, veelzijdig. Het mag zijn dat hij in de jaren vijftig en zestig meer dan sympathiseerde met The Beatles en de Rolling Stones, dat hij de illustere jazzgoden van zijn tijd tot een korte fotosessie wist te verleiden maar hij was even betrokken bij het meer traditionele reportagewerk. Maar dan toch altijd met een zo persoonlijke toets dat men er, zelfs al oppervlakkig, een Selleslags kon in herkennen.

Zijn carrière begon in een periode dat persfotografie nog bestond uit plaatjes maken van een evenement. Maar de generatie Selleslags had al naar het buitenland gekeken en vooral hij kende het werk van fotografen als Cartier Bresson die de notie "le moment décisif" tot een cliché maakte. Bresson was reporter geweest, had als fotograaf de Spaanse Burgeroorlog en de tweede wereldoorlog "gecoverd" maar was tevens een gevoelig, zinnelijk man die de poëzie van het leven wist uit te beelden. Dat is ook zo bij Herman Selleslags en de foto's in dit nieuwe boek illustreren dat.

Neem nu het beeld dat op de cover werd geplaatst : De kleinkunstenaar, net niet helemaal centraal gekaderd, in een park, vioolspelend en zittend in een leunstoel met tegenover zich een vrouw die in een tasje kijkt en achter hem een man die slapend op het gras ligt, een jonge vrouw die voorbij stapt en een onbestemde figuur die ruggelings achteraan in beeld staat. Het is een wat omslachtige beschrijving van een beeld dat, al dan niet geregisseerd, een poëtische evocatie werd en ook een synthese van de persoonlijkheid van Van Veen.

Het leven zoals het is

Niet alle foto's hebben diezelfde subtiele zeggingskracht want er is ook en voornamelijk reportagewerk te zien. Tijdens, voor en na optredens, op de scène, in de coulissen en de kleedkamers en de opnamestudio's, kortom het leven zoals het is bij een succesvol kleinkunstenaar. Zijn teksten werden een mix van biografie, soms technisch wetenschappelijke informatie over patchwork of de stemtoonhoogte van zijn viool (een oude Mittelwalder uit hout uit de bossen rondom München komen we te weten) en dichterlijke bespiegelingen zoals we die uit zijn liedteksten kennen. Van Veen stelde zich discreet op in dit boek dat hij als een fotoboek wenste met de klemtoon op foto en dus werden zijn teksten haast als toevallig door iemand gekleefde post-itjes tussen de bladzijden. De voorlaatste foto is een dubbelportret van beide protagonisten, gemaakt door zoon Selleslags, die zonder kapsones tevreden en gelukkig naar elkaar kijken. Veertig jaar samenwerking bezegeld aan de rand van een herfstig park.


"Herman van Veen geknipt door Herman Selleslags" uitg. Lannoo nv.

ISBN 978 94 014 2450 9



Ludo Bekkers