| Palet Eric Beets |
Herman
van Veen |
okt/nov 2015 |
|
Herman van Veen exposeert in het mooie museum Kranenburgh (Bergen) dat tegen de duinen gevleid is, niet ver van de zee. Een plek die bij hem en zijn schilderijen lijkt te passen. 'Ik heb het museum al een paar maal bezocht. De ruimtes hebben prachtig licht dat nooit hetzelfde is, waardoor elk doek met het uur verandert. Ik ben vereerd dat ik er mag exposeren.' Bergen 'Het kustdorp Bergen is mij niet onbekend. Ik kwam er dikwijls om mijn vriend Maarten Sikking in zijn strandpaviljoen te bezoeken. Sinds zijn onverwachte dood ben ik er niet meer geweest. Ongeveer twintig jaar geleden ben ik in Bergen gelukkig getrouwd met Gaëtane, Maarten was toen nog onze getuige. Een andere band met Bergen loopt via Theo Olthuis, deze dichter schrijft zo af en toen een wonderschone tekst voor mij.' Gemis Wij spreken met hem over zijn schilderkunst, die bij het publiek wellicht niet zo bekend is. De ouders van Herman van Veen hebben we lang geleden regelmatig ontmoet tijdens de openingen van De Telloor, een Alkmaarse galerie. Het waren warme ontmoetingen met bescheiden en zeer in kunst en de kunstenaars geïnteresseerde hartelijke mensen. De vader van Herman was erg met beeldende kunst bezig. We zien die houding nu ook terug in het werk van Herman van Veen, dat iets grafisch heeft. 'Mijn vader was graficus, ik heb veel van hem geleerd. In alles lijkt hij aanwezig.' Ook de reden dat Herman van Veen is gaan schilderen ligt nauw bij zijn vader. 'Ik schilder nu ongeveer vijftien jaar en ben dat gaan doen na de dood van mijn vader. In wezen vanuit het gemis. Als ik schilder heb ik het gevoel dichter bij hem te zijn.' De zeeën Er zijn veel schilders die Van Veen bewondert: 'James Ensor, de oude Nederlandse meesters, dat zijn prachtige schilders. Maar natuurlijk ook Picasso, Matisse en Willem de Kooning. Er zijn zoveel bijzondere schilders.' Er blijken veel inspiratiebronnen te zijn voor de multi-kunstenaar. 'Vaak roepen kleuren bij mij herinneringen op, die probeer ik dan te vatten. In wezen werkt het niet anders dan bij geur, je ruikt kaneel en denkt aan de kermis. Ook gedichten zijn vaak een bron van inspiratie. Een woord, een zinswending. Ik zie er dan beelden bij. Mijn expositie in Bergen berust in wezen op de zeeën die ik zag. Die heb ik blijkbaar bewaard als plaatjes in mijn mind.' Het leeft en is onvoorspelbaar Herman heeft een prachtig atelier waar hij op gezette tijden werkt. 'Er is geen regelmaat. Het schilderen gebeurt spontaan, tussen alles door, volstrekt onvoorspelbaar. Ik heb een heerlijk atelier waar alles op me wacht.' Zijn manier van schilderen blijkt intuïtief en allerminst een vooraf gecontroleerde bezigheid. 'Met flow treft u misschien wel het beste woord. Het gebeurt, het is sterker dan de controle. Ook het materiaal dwingt je aan de gang te blijven. Ik vind het een prachtig proces, het leeft en is onvoorspelbaar.' Sommige van zijn schilderijen hebben een prachtige blauwe kleur. Een kleur die niet alleen intens is, maar je in een meditatieve staat lijkt te brengen. 'Blauw is blijkbaar mijn favoriete kleur. Het maakt me rustig. Sommige mensen zeggen dat het de dat het de kleur is van de stem. Blauw was ook de lievelingskleur van mijn moeder.' Tot slot vragen wij hem: Waar plaatst u het schilderen in uw creatieve bestaan? Herman van Veen: 'Als een onverwachte epiloog.' Eric Beets |