op 15 maart 2004 verscheen in het Dagblad van het Noorden
Een paar haren minder
Een paar haren minder (bestemming doucheputje), maar géén dag ouder.
Op zijn
59ste is hij terug na een jaar of drie buitenland. Bij Herman van Veen leiden
zijn dwarsstraten naar Parijs, Berlijn, Praag en Johannesburg. In de
ondertitel De Nederlandse Tour klinkt echter geen zelfgenoegzame pretentie
door.
Hij is weer thuis. Na ruim 37 jaar zingt, musiceert en vertelt hij zijn
verhalen in de chansons en de monologen met dezelfde warmte en tederheid. En
onderweg in De Voorstelling wordt hij steeds authentieker, meer confronterend,
ongeremd, persoonlijk. Inmiddels is een hoop ballast weggesmeten, en heeft hij
zijn podiumpresence gedreven, aangescherpt, is hij op zijn sterkst en op zijn
best in de kleine nummers en luiden de klokken in zijn stem krachtig, helder
en bronstig.
Het tempo wil weleens wegvallen, maar met de historische vaagheid van de
rituelen heeft hij gebroken. Als vanouds ontsteekt hij vuren van passie, maar
Van Veen heeft zich kennelijk behoedzaam voorgenomen niet op te branden aan
emotie. De symboliek is gedoseerd. Daardom is de show van vroeger
gekanaliseerd in een concert. Als inlegvellen leest hij een paar korte, in
humoristische columns gevatte beschouwingen, lanceert zuigend een mop, maakt
enkele komische acts en doet twee hilarische conferences, geboetseerd op
onmiskenbare Utrechtse personages.
Herman van Veen, hogepriester en zigeuner.
In die sferen balanceert hij genadeloos met twee meer dan voortreffelijke
muzikale vrouwen in een voor het theater bijzonder kader. En dan is er
onafscheidelijk Erik van der Wurff die als geen ander een actuele variant op
het railroadliedje uit 1971 van Wim Kan omlijst. ...
....een tekst waarin Van Veen teruggrijpt naar het recente koninklijk bezoek
aan Thailand. Nee, met een lied overstem je het schieten niet, geef je de
goddelozen hun geloof niet terug, zing je de oorlog niet weg.... Op het toneel
ontwijkt hij niet wat er aan de hand is aan de wereld. Bezorg, boos, ironisch,
gevoelig en uitbundig. Een wereldentainer in een wereldvoorstelling.
Bron: Dagblad van het Noorden, 15 maart.