| Kunsthuis Secretarie |
Herman van Veen exposeert de Meppelwerken |
31 mei 2014 |
Al meer dan 45 jaar zingt, speelt en schrijft Herman over wat hem fascineert. Wat wij ervan zien en horen zijn registraties in de vorm van voorstellingen, concerten, lezingen en om te bewaren op cd's, dvd's, in toneelstukken, films en boeken. Een indrukwekkend oeuvre laat zien dat hij in een niet aflatende stroom zijn belevenissen, waarnemingen en ervaringen optekent. Sinds een jaar of acht is daar het schilderen bijgekomen, doeken die hij ooit - na een paar jonge borrels - 'afdrukken van de ziel' noemde. Het is intrigerend om te zien hoe zo'n proces verloopt. Het is als een voorstelling, een lied of een tekst. Hij werkt aan een schilderij zoals hij zingt en speelt, onverstoorbaar en urenlang in grote concentratie, soms bijna buiten adem, om die ene streek aan te brengen die op één of andere manier nog nodig was. Sommige werken zijn rechtstreeks geïnspireerd op een gebeurtenis of gerelateerd aan een persoon. Een bezoek aan één van de oneindig grote begraafplaatsen uit de Eerste Wereldoorlog en het gedicht "1000 soldaten" van de West Vlaamse dichter-beeldhouwer Willem Vermandere vertaalde hij in een aantal sobere werken. "Voor alles wat nog in de mens zal rouwen" is de naam van de expositie waaronder deze schilderijen werden geëxposeerd in het Flanders museum in leper. "Schuldig of naïef', een expositie over de vermeende spionne Mata Hari, getoond in het Frysk museum in Leeuwarden, de geboortestad van Margaretha Zelle, ofwel Mata Hari. "Je hoort allen de geur" rond de gedichten van de in 1942 op 18-jarige leeftijd vermoorde joodse dichteres Selma Meerbaum-Eisinger, getoond in de Bogaarden kapel in Brugge. "Etude F", mede geïnspireerd door de poëzie van de Nederlandse dichteres Vasalis, in het Singer museum in Laren. Zijn werken vinden muren. In de Weense Stephansdom bijvoorbeeld, hangt tussen grote oude schilders Herman van Veen's "de deur en het blauwe kruis". Met terughoudendheid en een licht gevoel van spijt doet hij regelmatig afstand van een doek. Zo wilde een paar jaar geleden een Oostenrijkse kunstverzamelaar Woord vooraf drie grote schilderijen kopen. Hij vroeg wat hij moest betalen als hij ze alle drie zou willen hebben. "Geef ervoor wat het je waard is," zei Herman. De man antwoordde: "Mijnheer van Veen: dat is me te duur." Hij kocht ze alle drie. Frans Boenders, een kunstcriticus en voorzitter van de Koninklijke Vlaamse academie voor Wetenschappen en kunsten schreef over het werk van de schilder Herman van Veen: "Seizoenen. Seizoenen gaan over de eeuwige, maar tevens geruststellende terugkeer van hetzelfde. Alles draait om openheid en ontvankelijkheid: de aanvaarding van het vanzelfsprekende." Voor Kunsthuis Secretarie te Meppel werden zijn ervaringen uit de periode 1955-1975 ingelijst. De in eerste instantie ernstige, bijna dramatische aanleiding voor een regelmatig langdurig verblijf bij zijn Meppeler familie, is nu liefdevol terugkijken op "De zorgeloze dagen" in abstracte collages, maar met voor Meppelers herkenbare elementen. Voor zijn tantes en daarna iedereen die in, om of ooit Meppel is of was, heeft Herman van Veen speciaal voor de expositie in Kunsthuis Secretarie het boek "De zorgeloze dagen" samengesteld. Het 60 pagina's tellende boek - in beperkte oplage - bevat warme persoonlijke herinneringen aan een bijzondere periode uit het jonge leven van Herman van Veen. Het boek is rijk geïllustreerd met foto's uit deze Meppeler naoorlogse periode en afbeeldingen van de voor het eerst vertoonde Meppeler werken die t/m 31 augustus te zien zijn in Kunsthuis Secretarie. Bron: www.hermanvanveenartscenter.com en www.kunsthuissecretarie.nl |