| Friesch Dagblad Wiggele Wouda |
Gevoelsclown Van Veen deelt met passie |
22 sep 2014 |
|
"Erik heeft een wonder nodig..." Herman van Veen stapt bij de vleugel vandaan waar zijn muzikale maatje anders zou hebben gezeten. Gelaten loopt hij naar de rand van het podium. Met zijn diep-cholerische blauwe ogen kijkt hij de uitverkochte zaal in. Het is even muisstil. Iedereen weet wat die woorden betekenen, iedereen voelt wat Van Veen voelt, iedereen mist ook zijn gemis daar op het toneel. Tweeënvijftig jaar lang stond pianist, arrangeur en componist Erik van der Wurff aan zijn zijde, en nu is hij voor het eerst sinds al die jaren er niet bij. Het is even wennen zo aan het begin van de nieuwe theatershow van Van Veen, want Van der Wurffs warme jas ontbreekt voelbaar. Een koude rilling getuigt daarvan in weemoed en meldt zich gedurende de avond nog een paar keer als oude nummers in nieuwe arrangementen voorbijkomen. Maar het mooiste wat Herman hem kan geven - en geeft - is natuurlijk een voorstelling die net zo warm en gevoelig is als mét hem. En met Kersvers, naar de gelijknamige nieuwe cd van Herman, lukt dat overtuigend. Natuurlijk, de voorstelling is nog niet ingesleten, maar je beleeft en ervaart al wel de muzikale sensatie van een gevoelsclown die niet alleen zijn kunstje wil laten zien of zijn grap wil vertellen, maar vooral wil delen: getuigen van een wereld die hem weliswaar diep beroert met alle gruwelijkheden en spanningen, maar waarin onvoorwaardelijke liefde - hoe klein ook - de basis is voor alle hoop op overleven. Met zeer jonge musici omringt hij zich in deze show, gesteund door oude, getrouwe vazallen Jannemien Cnossen en de gitaarvirtuoze Edith Leerkes (voor het eerst niet op blote voeten). Daarmee demonstreert hij niet alleen dat hij van deze (muziek) tijd is, maar laat hij ook ervaren dat muziek een taal is die we zullen blijven spreken; met de mond vol van jeugdig, kinderlijk elan of tandeloos van ouderdom. Van Veen mag dan zo langzamer-hand in de herfst van zijn carričre zitten (hij wordt volgend jaar 70), te zien en te horen is dat allerminst. Hij springt, danst en ouwehoert op het toneel als een 'jong gassie' vol energie en inspiratie (met een krachtige interpretatie van Alors On Dance van de populaire Belgische hiphop singer songwriter Stromae). Ook zijn diepe karakteristieke stem heeft nog niet aan kwaliteit ingeboet. Sterker: zij wordt steeds schaduwrijker van gevoel, net als die van Leonard Cohen Eveneens onvermoeibaar is zijn testimonium voor de vergankelijkheid van het leven. Niet dat de show zwaar onder dat juk gebogen gaat maar Van Veen eert als nooit eerder tevoren zijn vader en moeder. Hij zet ze als het ware neer als twee boekensteunen waartussen hij nog steeds fier overeind wordt gehouden met allerheerlijkste vertolkingen van kinderliedjes, waar hij als geen ander patent op heeft. Met een enkele reminiscentie aan nummers van veertig jaar terug schildert Van Veen nu zijn muzikale doek vooral met prachtige, frisse en levenslustige liedjes: klein, groot mooi en integer. Kersvers nieuwe theatertour van Herman van Veen, m.m.v. Edith Leerkes, Dave Wismeijer, Jannemien Cnossen, Rikkert van Huisstede, .Julian de Peron, Saskia Egberts en Robin Schepen, Theater Sneek, uitverkocht Wiggele Wouda |