| de Soester Courant Martin Huizenga |
Achter de schijnwerpers |
4 juni 2014 |
De viering van het boek: Een Ogenblik. Verhalen over huis en of van Herman van Veen, met foto's van Kim Schollen. Zaterdagmiddag. Met het boek komt de uitnodiging. Op bezoek bij Herman van Veen om de verhalen en foto's in zijn boek met eigen zintuigen te beleven. De Eemweg in en dan rechtsaf. Langzaam ontvouwt zich 'Het Clooster', recent een 'beschermd landgoed'. De hoeve ligt op een vierkant stuk gevarieerd natuurlandschap van twaalf hectare groot. Vanaf de spoordijk, langs het dierenasiel en VVZ'49 tot bijna de Peter van den Breemerweg. 'We wonen hier dertig jaar.' Herman duidt de geschiedenis van de hoeve, voordat hij zich vooraan de stoet plaatst voor een wandelingetje van twee uur over zijn buiten. Zijn familie met (klein)kinderen, vrienden en kennissen van binnen en buiten de kunst en zijn buren sluiten aan. 'Deze plek is verbluffend interessant. Op de grens van het Romeinse Rijk. Het oudste nog bestaande huis van Soest, 1458. De hoeve van het klooster Sint Mariënburg, destijds vol nonnen.' 'Als je de schop in de grond steekt, dan vind je verbazend veel moppen Hier vermoeden wij de resten van een kerk en daar van een kasteel.' De hoofden wenden zoals zijn armen en handen het verhaal ondersteunen. 'Na een vol jaar overleg kreeg ik het predicaat van een goede kandidaat om de hoeve te mogen kopen. Met de koop is de realisatie van het restauratieplan door de verkoper zelf beklonken. En daar moest ik weer een tijdje voor spelen en zingen...' Herman is verbinder en ondernemer. Hij maakt contacten tussen en met mensen en instellingen met als band de passie voor de natuur. Ze ontwerpen een afwateringssysteem met op elkaar aansluitende sloten dat op de Eem afwatert. Er is ruimte voor de training van paarden door zijn vrouw. De moeflons, schapen en reeën worden geregeld uitgewisseld om het ras zuiver te houden. Vogels van het naastgelegen opvanghuis komen bij Herman aansterken. In overleg zijn een ijsvogelwal en een waterzuiverende biezenwand aangelegd. Imkers beheren er hun bijenvolken. Hij vertelt, gebaart en wij voelen zijn liefde voor de natuur. Een nieuwsgierig gevoelsmens, oog voor detail. Een onverwoestbare band met zijn familie. De verhalen over zijn moeder en vader zijn vertederend. Een laantje genoemd naar oma. Bij het vennetje met waterplanten, grote groene kikkers en karpers staat het bankje van zijn vader: "Hij genoot hier zo'. Even verder de Maartenheuvel, ter ere van zijn beste vriend, overgaand in de Sebas- tiaanplek, zijn kleinzoon staat erbij. 'Ik geef nog 120 voorstellingen per jaar, dat kan slechts door de energie die de natuur me thuis biedt. Alles is er. Je moet het zien en pakken. Dit is mijn bestaan, mijn geloof. Als je de nuance toelaat, moet je jezelf openen...' Martin Huizenga |