| de Volkskrant Joris Henquet |
Onvermoeibaar frisse en krachtige jubilaris |
3 nov 2014 |
|
Van Veen en zijn band stralen frisheid en energie uit Al na vijf minuten staat Herman van Veen fanatiek touwtje te springen op het podium van Theater Carré. Even later zal hij wild over het podium dansen op de klanken van rock-'n-rollklassieker Tutti Frutti. De zanger wil maar even duidelijk maken: ik ben dan misschien 69, maar nog altijd kersvers. Ook zijn zevenkoppige begeleidingsband straalt frisheid en energie uit: naast vertrouwde muzikanten zoals gitariste Edith Leerkes, heeft Van Veen een club jonge muzikanten om zich heen verzameld, van wie sommigen zelfs nog aan het conservatorium studeren. Wat wel voor iedereen jammer is, is dat Van Veen veel teksten van blad moet lezen Kersvers is ook de titel van het in september verschenen nieuwe album van Herman van Veen. Een erg geslaagde cd waarop Van Veen zijn vertrouwde stem en teksten combineert met de elektronische, eigentijdse muziek van de jonge producer Marnix Dorrestein, zonder dat het geforceerd hip of jeugdig wordt. Het leverde een intieme popplaat op vol met prachtige liedjes, waarin wordt teruggeblikt op de kindertijd (Hier is het geweest), pijnlijke vragen worden gesteld aan God (Meneer) en wordt verzocht om een zachte dood (in Voor ik het vergeet). Met die nieuwe liedjes wordt in de theatershow soms merkwaardig omgesprongen. Van Veen speelt ze bijna allemaal in een andere muziekstijl, hij verandert melodieën, zingzegt regels en soms wordt een liedje abrupt halverwege afgebroken. De uitvoeringen zijn vaak geen verbetering van het origineel, maar vast minder storend voor diegenen die de cd niet kennen. Wat wel voor iedereen jammer is, is dat Van Veen veel teksten van blad moet lezen. Al met al is dit een rommelig, maar ook feestelijk avondje Carré, waarop het lekkerste tot het laatst wordt bewaard Verder bestaat de voorstelling uit een aaneenrijging van instrumentale nummers, knappe viool- en gitaarsolo's en een enkele klassieker, zoals Rozegeur. Ook is er een mooi eerbetoon aan de in september overleden pianist Erik van der Wurff, met wie Van Veen 52 jaar samenwerkte. De grappen en korte verhalen tussen de liedjes door zijn weliswaar vintage-Van Veen (hij beschrijft in plat Utrechts bijvoorbeeld een strandvakantie met ome Bertus en tante Sjaan), maar ook wat gemakkelijk en flauw. Al met al is dit een rommelig, maar ook feestelijk avondje Carré, waarop het lekkerste tot het laatst wordt bewaard: let u aan het slot van de lange avond goed op de origineel geformuleerde ode aan Carré, getiteld Vrijplaats. Van Veen bereikt met dit krachtige lied moeiteloos de bovenste galerijen van zijn geliefde theater, waar hij 25 november aanstaande voor de vijfhonderdste keer zal optreden. Carré viert Herman van Veen 31/10, Theater Carré Amsterdam. Daar t/m 6/12, daarna landelijke tournee tot november 2015 Joris Henquet |