Wim Doesborgh schreef 12 november 2001 in De Limburger

In het land van Herodus werd alles babymoes



Goede vraag eigenlijk: waarom beschermde God In de Bange Dagen van Bethlehem wel zijn pasgeboren zoon en liet hij alle andere baby's gewoon verrekken? Herman van Veen vraagt het zich hardop . af in zijn eigen versie van het kerstverhaal, Er was eens ....

„Alles wat pasgeboren. alles wat nog baby is, wordt babymoes", zingt Van Veen en hij dikt de ellende van Herodes' moord op de onnozele kinderen nog eens extra aan: „'De gewelddadige dood was overal, net als in een slagerij of op een galgenveld. Baby's lagen op de grond als uitgebloedde varkens. Vlees, botten, ingewanden. Moeders krijsten. Vaders huiverden. Een ijzige kou trok door de plooien van het land."

Al een paar jaar doet Herman van Veen in december in verschillende kerken door het land het kerstverhaal. Op zijn eigen manier, in een nieuwe taal. De taal van Herman van Veen natuurlijk. En dat betekent intieme, soms naar het zoete neigende liedjes, zorgvuldig uitgewerkte instrumentale verpakkingen en relativerende, kritische teksten. Van Veen wil het kerstverhaal niet vertellen als een brave geloofsverkondiging, maar als een wonderlijk sprookje over een sympathiek paar, Jozef en Maria, dat gemangeld wordt door het lot, maar toch de bekoring van de liefde en het pasgeboren leven weet door te geven.

Het kerstverhaal als bron van hoop dat het "hier ooit beter worden zal."

Herman van Veen heeft iets met Kerstmis, dat is zeker. Heel vroeger, toen hij nog op school zat, mocht hij, verkleed als sneeuwvolk, tijdens de kerstmaaltijd op school Hoe leit dit kindeken zingen voor alle vaders en moeders. Het maakte een onvergetelijk indruk op hem en in zijn kerstverhaal heet het dat God alles schiep, maar dat van alles wat hij ooit heeft gemaakt de sneeuwvlokken misschien wel zijn meest opvallende uitvinding zijn. 22 jaar geleden maakte Herman van Veen een originele, spontane kerstplaat met oude kerstliederen, samen met de authentieke instrumenten van het befaamde barokorkest van Ton Koopman. Maar die werd in 1994 in de platenbakken verdrongen door een nieuwe, gladdere en veel commerciëlere tweede kerst-cd met opnieuw Koopman. Die laatste plaat schreeuwde om een revanche en die ligt wat ons betreft nu in de winkel met Er was eens .... Zeker ook door de professionele hand- en spandiensten van het Matangi Strijkkwartet, Lori Spee, Intermezzo, Edith Leerkees en natuurlijk Erik van der Wurff en Nard Reijnders. Samen hebben ze een lekker broos, niet te larmoyant kerstverhaal voor de 21e eeuw neergezet. Van Veen gaat ook dit jaar in december op tournee met zijn kerstverhaal, maar doet niet Limburg aan (Wijchen is het dichtstbij, op 12 en 13 december). Wel is hij in deze materie regelmatig op televisie te beluisteren. Volgende week al, 20 november, is hij te gast in Barend en Witteman, waar hij praat over de nieuwe cd en de concerten. 4 december treedt hij op bij Andries Knevels Het Elfde Uur, 16 december doet hij twee liedjes en praat hij in KRO' s Kruispunt en kerstdag 25 december is er een special rond Er was eens... Veel kijken dus. Want als het om reclame gaat doet Herman van Veen niet onder voor de echte verspreiders van het Woord Gods.



Wim Doesborgh