| AD / UN Marjan Berk |
Een wasstraat voor bejaarden |
10 december 2012 |
|
Column Dankzij de weersverwachting, die sprak van 'horizontale sneeuwjachten' belde ik een taxi die mij naar het station bracht. Een prachtige gele taxi, Londens model, elektrisch voortbewogen door trotse chauffeur Ferry: „In Amsterdam zijn er nu drie operationeel. Het is de bedoeling dat in 2015 er uitsluitend elektrische taxi's in de stad rijden. Met een opgeladen accu kunnen we 175 kilometer afleggen. Dan moeten ze weer aan de borst!" De trein reed perfect op tijd, voor de verandering was er geen chaos. Aangekomen in Ede liep ik in die horizontale sneeuwjacht het kleine stukje naar theater De Reehorst, om een bijdrage te leveren aan de Nursing Experience, een congres waar rond 1350 verpleegkundigen hadden ingeschreven om twee dagen intens met hun beroep bezig te zijn. Ik mocht mijn ervaringsdeskundig licht laten schijnen over de intimiteit tussen verpleegkundige en de oudere patiënt. En daarnaast hoorden wij over de voortschrijdende invloed van ICT op de verpleegkunde. Vers gepensioneerde professor Kees van Hee, ontwikkelt met het oog op een toekomst, waarin er door de groeiende hoeveelheid afhankelijke oudere mensen groot tekort aan menselijke handen aan het bed en in huis wordt verwacht, 'robotica', robots die hulp bieden en huishoudelijke en verpleegkundige hulp overbodig maken. Hij vertelde van de wens van een oudere dame: „Wat zou het mooi zijn, wanneer we een wasstraat voor bejaarden hadden!" Deze uitspraak hield mij het hele weekend bezig. Zag mijzelf in plaats van naar de kapper, naar 'de wasstraat' gaan. Gezellig, wasstraten op een rijtje naast elkaar. Je kunt van alles bestellen: massage voor je stramme oude kuiten, je stijve nek, je handen en voeten worden vertroeteld en gemanicuurd, terwijl Herman van Veen of Wouter Hamel zacht neuriën op de achtergrond. O! Professor Kees van Hee, ontwikkel deze wasstraat dóór! En bel me, wanneer dat ding betaalbaar is! |