| A|D/UN Mireille de Leeuw |
Van Veen-fans in de rij |
14 nov 2011 |
|
SOEST • Belangstellenden moesten meer dan een uur buiten staan om de spullen die Herman van Veen wegdoet te kopen en een glimp op te vangen van de artiest zelf. Maar de toegestroomde bezoekers vinden het geen enkel probleem om achteraan in de rij aan te schuiven. „Hij is zo fijn om naar te luisteren. Hij is lief, integer, grappig en aardig. Vorige week zag ik hem nog in Carré. Nu kan ik hem van heel dichtbij zien. Ik vind het gewoon een beetje spannend," giechelt Van Veen-fan Lonneke Hoogendoorn uit Amersfoort. Ze heeft geen idee wat ze wil kopen. „Het is gewoon heel bijzonder dat dit er vandaag is." Het onderwerp van gesprek staat binnen in de opslag rustig een krentenbol te eten, terwijl hij antwoordt op vragen en cd's signeert. Van Veen is geboren en getogen in Utrecht en woont nu in Soest. Hij verkoopt spullen om ruimte te winnen. „Het is verrassend, zoveel belangstelling," zegt Letja Verstijnen van uitgeverij Harlekijn. „We hebben gisteravond nog besloten twee body-guards buiten neer te zetten. Gelukkig hebben we dat gedaan, anders had ik het nu niet geweten." Stef Kreijmborg (57) is druk bezig alle cd's te bekijken. „Ik zoek het nummer Ik wil sterven in de zon. Ik had het ooit op een lp en ik heb het grijs gedraaid. Maar mijn huis is een keer helemaal afgebrand. Toen was ik de lp ook kwijt en die is nergens meer te krijgen. Herman zegt dat het op zijn tweede plaat moet staan. Maar ik kan het nergens vinden. Ik wil ook nog zo'n geblokte jas als hij. En die ga ik gewoon aantrekken," zegt Stef lachend. „Ik heb de kroon van de koning van Alfred J. Kwak," zegt Mirjam Schavemaker (40) uit Vinkeveen. „Ik ga hem in de woonkamer zetten. Alhoewel, ik denk dat mijn man hem ook wel in zijn werkkamer wil hebben. Voor mij is dit puur jeugdsentiment." Mirjam heeft verder een boek, de wereldberoemde sjaal uit de conference met de voetbalsupporters en een tekening van Herman bemachtigd. „Oh, ik zie nu dat hij hem niet zelf gemaakt heeft." Onno Ringalda (39) uit Delfzijl staat met een witte lampenkap in zijn hand, uit grootmoeders tijd, voorzien van roze randjes. „Waarom juist dit ding? Ik heb geen idee. Ik moet deze spullen vasthouden voor mijn vriendin. Tja, over smaak valt niet te twisten," zegt Onno lachend. Herman van Veen wil de spullen kwijt, omdat hij een grotere opslag plaats nodig heeft om met name zijn schilderijen op te bergen. De verkoop is voor hem een goede manier om de spullen niet mee te hoeven verhuizen. Een deel van de opbrengst van vandaag gaat naar Unicef. Stef Kreijmborg hoeft niet langer te zoeken. „Ik heb hem," gilt ze enthousiast als ze de cd met het zo geliefde nummer vindt. De geblokte jas hoeft ze niet meer. „Ik voel me gewoon bezwaard dat ik hier zo lang loop en andere mensen nu buiten moeten wachten tot ik klaar ben." En met de cd en een enorme steeldrum onder haar arm verlaat ze breeduit lachend het pand. |