de Telegraaf
Esther Kleuver

Herman van Veen thuis in Carré

4 nov 2011

Het blijft een magische plek daar aan de Amstel. Vrijwel iedere artiest heeft Koninklijk Theater Carré hoog op het verlanglijstje staan. Dat Herman van Veen zichzelf al veertig jaar bespeler van dit unieke podium mag noemen, zegt iets over zijn kwaliteit en vakmanschap. Ook nu weer pronkt zijn naam zes weken lang op de gevel van het theater.


In zijn nieuwste programma wordt het trouwe Herman van Veen-publiek getrakteerd op dat wat ze van de troubadour kennen en verwachten. Een komische en ontroerende mix van muzikale hoogstandjes, sketches en anekdotes. Er is duidelijk een tijd van achteromkijken aangebroken voor de 66-jarige Van Veen. In de herfst van zijn leven staat hij stil bij alles wat hem lief is. Trots vertelt hij over zijn kleinkinderen, brengt hij een ode aan zijn moeder en wordt er flink geknipoogd naar eerder werk. De voorstelling raakt thema's als vergankelijkheid en ouderdom.

In het flinterdunne boekje Naar Carré, dat vorige maand uitkwam vooruitlopend op zijn jubileum in het gelijknamige theater, beschrijft hij op anekdotische wijze zijn weg naar dat ene speciale podium en hoe het hem vervulde met een enorme levensvreugde toen hij daar eenmaal stond. Dat Van Veen zich inmiddels helemaal thuis voelt op de bühne van Carré mag duidelijk zijn. Hij weet de enorme zaal haast de intimiteit van een huiskamer te geven. Een optreden van de troubadour in dit theater zegt dan ook zoveel meer dan het boekje dat hij erover geschreven heeft.

De virtuoze muzikaliteit blijft de grote kracht van Van Veen en dat hij ook zijn muzikanten de gelegenheid geeft om te schitteren, pleit voor hem. Niet voor niets vergezelt Erik van der Wurff hem al 47 jaar langs alle wereldpodia. Dat zijn grapjes vaak aan de flauwe kant zijn; het zij hem vergeven. Wel zou het hem aangerekend kunnen worden dat hij nauwelijks de vernieuwing opzoekt. Ook deze voorstelling doet wel weer erg vertrouwd aan. Maar zijn fans zullen daar niet om malen. Zij krijgen dat wat ze van hem willen horen. En zeker bij klassiekers als Hilversum III en Opzij gaat het dak eraf. Herman van Veen blijft Herman van Veen en dat is op zich al klasse genoeg.



Esther Kleuver