Maks van Tuil schreef 11 maart 1975 in De Flevolander

Oud-internationals tegen Harlekijn

VOETBALLEN VOOR UNICEF
Afdenkertjes



Ik was doodsbenauwd nerveus, al twee weken, liet m'n vrouw links liggen, at niet meer en trok kontinu m'n tenen tot onder m'n hakken.
In een staar ging ik op weg.
Bij aankomst bleek er onderweg niets gebeurd te zijn.
Net echt stelde ik me voor.
Zij deden ook alsof.
Bij het omkleden was ik vergeten, dat ik dat al had gedaan.
Je lacht wat, iedere grap is welkom, m'n tenen zaten inmiddels onder m'n kont.

Kijk, een bal is rond, god gezond, maar ik zwol in het zweet.
Terwijl ik naar de kamera keek, hakte ik tussen Guus Haak en Lenstra door, de bal doelbewust naar onze keeper. Lukt zo'n eerste bal die je raakt niet, maar dat begrijp je wel, het is als een goed voorbeeld.
Na een paar seconden voel je dat ze te pakken zijn.
We spelen als een commune. 2-4 kombinaties; slinger-back; buiten-binnen-binnen-buitenkantje, wreef, hoofd, hand: "Al ice in Soggerland".

De eerste knal van Tonnie vloog droog als een straaljager die een streep trekt naar 1-0.
Roffel hoorde slechts het gesis van de tou-wen.
Tonnie kreeg direkt een extra kamera als vaste bewaker.
We hadden van te voren geen bedrag afgesproken, maar wat speelde Tonnie v.d. Linden een kapitale partij.
Een zelfde "hart-trick" als toen tegen Bulgarije.

In de kleedkamer al zei Mos Dos Temming, dat zijn schoenen als pantoffeltjes zaten. In ieder geval waren ze goed voor 3 x f. 25,-- op rekening van Bata-Dronten. Rob Chrispijn maakte een slow-motion-goal, wat later als verdienste van de t.v.-regisseur werd uitgelegd. Dat een andere firma slechts een geeltje spendeerde aan De Goal van Herman, ach, hij telde. Samen acht goals, we waren met z'n achten, dus na afloop eerlijk verdeeld.
Als body-guard van de 2 meter 25 brede Janny Schilder was ook het kontrast, dankzij Erik in ons voordeel. Henk Temming Sr. zal ik maar schrijven, verbaasde mij misschien het meest. Men had mij ingefluisterd, dat hij na vijf minuten al de handdoek zou zoeken, maar hij speelde zoals ik hem nog nooit had zien spelen.(Wat ook zo is). Trouwens we wisselen op een handgebaar van onze coach, een gangster.

Waren zij Tamme Leeuwen dan, die Oud- Internationals?
Forget it, ze accepteren geen nederlaag.

Toch verloren ze, want wegens uitstekend keep-werk van onze René Indermaur, frommelden ze er maar 5 in.
En niet alleen voor Unicef (ook daarvoor- deden ze mee), maar ook voor de eind-uitslag hadden ze maar wat graag een paar keer meer naar hun eigen helft willen lopen.
Ze keken dan ook wat sip tijdens de boerenkool, maar we hebben ook een return afgesproken. Ook een return voor Unicef, waarvoor deze keer tweeduizend piek.

F.C. Harlekijn - Oud Internationals 8-5.


Maks van Tuil


terug naar de index