De Veluwepost
Kim Holla
Gitariste Edith Leerkes: indrukwekkende ode aan haar naasten 29 maart 2010

WAGENINGEN - Een mengeling van ballads en uptempo, van eenzaam en groots, van klassiek en volksmuziek vorige week donderdag. Het soloconcert Etude Feminine van Edith Leerkes, vaste gitariste van Herman van Veen, is beter samen te vatten als een muzikale ode aan haar dierbaren. Leerkes wist elke relatie met haar familieleden of naaste vrienden te vangen in gitaarakkoorden voor veertien verschillende eigen composities.


Voor een uitverkochte kleine zaal van theater Junushoff in Wageningen speelt Leerkes op blote voeten en dikwijls met gesloten ogen, om deze na elk lied pas weer te openen als ze ietwat onzeker haar applaus in ontvangst neemt. Korte anekdotes over haar zigeuner-moeder, de opvattingen van haar vader, het in slaap vallen van haar dochter en haar eerste liefde (“Hij was artiest, koorddanser. Bij hem verloor ook ík mijn evenwicht”) leiden de muziekstukken in. Hoogtepunt van de voorstelling is ‘Chanson de Daniël’, dat ze schreef “als muziekstuk dat Chopin nooit voor snaarinstrumenten heeft geproduceerd”. Een mooie klassieke compositie met veel herkenbare Frédéric Chopin-elementen, waarbij Leerkes persoonlijk de vertaalslag van piano naar gitaar heeft gemaakt.

Ook Leerkes’ bekendste composities ‘Niños’ en ‘Tango der Verandering’ passeren de revue. Nederlandse zang wordt afgewisseld met Engels, Duits en Spaans, maar even vaak spreken de klanken van de gitaar al voor zich. Afwisseling genoeg dus, waarbij zelfs een uitstapje naar de cello wordt gemaakt. 80 minuten lang laat een indrukwekkende Edith Leerkes zichzelf van haar beste kant zien. Solo, maar als eerbetoon aan haar naasten, dus niet alleen.