| de Nieuwe Antwerpenaar Nathalie Allard |
"Goesting: wat een verbluffend mooi woord!" |
15 november 2010 |
|
Herman Van Veen en zijn Tournee Vlaanderen
Herman Van Veen: "Ik speel al vanaf mijn 22ste in Antwerpen. Het was samen met Amsterdam de eerste stad die me lang op een podium durfde plaatsen. We kregen zomaar drie weken. Het is een van de steden waar ik, ook nu weer, het langst blijf hangen." De voorstelling heet 'Tournee Vlaanderen', maar zo wilde je ze eigenlijk niet noemen? "Nee, ik hou meer van de titel 'Op het Ogenblik', want we improviseren geweldig veel. Het is eigenlijk mijn dagboek: als er die dag iets gebeurt dat mij fascineert, wil ik daar 's avonds over vertellen." je speelde al meer dan vijfhonderd voorstellingen in Antwerpen. Herinner je de eerste nog? "ja, omdat het zo verdrietig was. Een vriend van me had een depressie. Of beter: de depressie had hem. Hij was net uit het leven gestapt. Samen met zijn vrouw heb ik toen ontelbaar veel rondjes rond de Arenbergschouwburg gelopen: ik kon en wilde dat niet begrijpen. Natuurlijk koester ik ook fijnere momenten. We werkten in die tijd intensief samen met De Internationale Nieuwe Scène, met echte Antwerpenaars als jan Decleir of Wannes Van de Velde. Ik heb Wannes nooit echt goed gekend, maar ben altijd een soort minnaar op afstand geweest." Ben je dan net zoals hij in de straten verdwaald? "Natuurlijk, letterlijk! Ook nu nog ontdek ik nieuwe gebouwen, dan denk ik: 'Verrek, nou kom ik hier al 40 jaar, ik heb die kerk nog nooit gezien!' Dat samenraapsel van chaotische maar grandioze architectuur: daar kan ik enorm van genieten." Heb je de stad zien veranderen? "Net zoals andere grote steden is Antwerpen nu veel internationaler geworden. Hier loopt en zingt en fietst iedereen door elkaar, je ziet dat Antwerpen de wereld is geworden en dat vind ik heel bijzonder. De rivier stopt niet bij de grens, wolken ook niet en mensen evenmin. Het lijkt wel alsof de wereld aan het wandelen is." Je schildert, schrijft boeken en je staat bijna elke avond tot middernacht op de planken. Terwijl de meeste mensen op jouw leeftijd met pensioen gaan. "Ouderdom is niet zozeer een factor, wel slijtage. Daar zijn tekenen van: ik kan een bepaalde danspas niet meer uitvoeren en sommige wervels zitten op heel vreemde plaatsen. Maar ik kan niet minder doen, ik doe het wel anders." jij die zo graag met woorden speelt: wat is het mooiste Antwerpse woord? "Goesting. Dat is een verbluffend mooi woord. Goesting is niet: 'verlangen naar' of 'zin hebben in'. Het is van een andere tederheid waarvoor er geen Nederlands woord bestaat. Misschien een woord om een liedje over te schrijven. "Als ik daar goesting in heb: zeker!" (lacht) |