Theo van Drunen schreef 8 februari 1996 in het Brabants dagblad
Herman van Veen is bijna adembenemend
Herman van Veen is een levende legende. In een sober decor weet hij op het toneel een
magische sfeer
neer te zetten, die haast adembenemend is. Kippevel en rillingen over je rug. Na ruim
25 jaar podiumervaring is Van Veen alleen maar indrukwekkender geworden. Gisteravond
was de offiële premiere van de nieuwe theatershow van Herman van Veen in Bergen
op Zoom.
De opbouw van Van Veens voorstelling is dezelfde gebleven. Veel liedjes, enkele
sketches en de nodige clownerie. Tussendoor strooit de grootmeester kleine
pareltjes van filosofische wijsheden met een humoristisch jasje.
Eerst die filosofietjes. Wensen zijn alleen maar mooi, als ze onvervulbaar zijn.
Kent u dat gevoel? Bergen op Zoom is een praktische stad: de sigarettenfabriek
is naast het crematorium gebouwd. Om maar een paar typische Herman van
Veen-voor-beelden te noemen.
Dan die clownerie. Wat dat precies is bij Van Veen valt moeilijk onder
woorden te brengen. Hij goochelt wat, trekt subtiel gekke bekken en weet
met simpele middel een haast kinderlijke fantasiewereld op te bouwen.
Een lied als My Way wordt bij Herman van Veen
een groteske parodie: net niet grof, wel heel scherp. De enkele sketches
gaan deze keer over een 55-jarige hippie en later over diens zoon die
wielrenner is. Niet na te vertellen. Gewoon naar gaan kijken.
En dan natuurlijk de muziek. Herman van Veen is een all-roun-der op dat
gebied. Op piano begeleid door - hoe kan het ook anders - Erik van der
Wurff en op saxofoon, klarinet en accordeon door Nard Reijnders speelt
Van Veen viool en zingt in zowat alle wereldtalen. Oude volksliedjes
komen opnieuw tot leven. Klassieke liederen lopen soepel over in
modernere chansons.
De themas zijn veelal meeslepend. De (mislukte) liefde en bijbehorende
intimiteiten worden in alle toonaarden bezongen. Maar ook nieuwerwetse
onderwerpen komen aan de beurt: AIDS, haat jegens buitenlanders, de
vergrijzing in combinatie met de sterke groei van de wereldbevolking
en de toekomstige armoede als gevolg daarvan.
En deze show lijkt een soort van jubileumprogramma, want allerlei
hits passeren de revue. Lekker even genieten van Alfred Jodocus Kwak,
het liedje De neus is een soort house-versie, Als hij kon toveren,
Opzij, Zo vrolijk, Hilversum 3. Waarom ook niet? Zingen lukt me beter
dan zwijgen, zegt Herman van Veen zelf. Ik hoop dat hij nog lang blijft
zingen.
Theo van Drunen
terug naar de index