Lieneke van der Fluit schrijft 7 december 2005 in STUDIO Magazine


Een onvergetelijk moment




Oude beelden, interviews, muziek en nieuws van toen. KRO's Theater van het Sentiment is terug op tv, Studio was bij de opnamen en sprak met de hoofdgasten Joop van den Ende en Herman van Veen: 'Ik was een vreemde vogel met ongelooflijk veel plannen.'

Het is een zonnige herfstdag, maandagmiddag 14 november 2005. Maar niet in Studio A van het Hilversumse AKN-gebouw, het onderkomen van AVRO. K.RO en NCRV. Daar is het deze middag 5 mei 1971.
Het jaar waarin Ard Schenk wereldkampioen schaatsen wordt en John Lennon zijn hit 'Imagine' schrijft. Het is ook de dag waarop Herman van Veen en zijn muzikale begeleider Erik van der Wurff' voor het eerst het podium van Theater Carré in Amsterdam betreden.
Dit tweetal komt vanmiddag naar de studio om over hun belevenissen van die dag te vertellen. Woensdag 5 mei 1971 wordt ook een belangrijke bekerfinale gespeeld tussen Sparta en Ajax. De Ajax-keeper van toen, Heinz Stuy, is in de studio uitgenodigd om herinneringen op te halen aan zijn tijd bij Ajax.

Het derde seizoen van het tv-programma Theater van het Sentiment gaat beginnen.
Het KRO-programma waarin een bepaalde dag uit de geschiedenis centraal staat, is al jarenlang een veelbeluisterd succes op Radio 2.

Vanaf vorig jaar kent het een televisievariant, afwisselend gepresenteerd door Karin de Groot en Frits Spits. Deze middag wordt allereerst de derde aflevering opgenomen. Karin de Groot presenteert de uitzending, in de studio wacht ze de komst af van Herman van Veen, Erik van der Wurff en Heinz Stuy. De redactie van Theater van het Sentiment is trots op de namen die ze hebben weten te strikken. Eindredacteur Carlijn Kamps: 'In deze uitzending Herman van Veen, in de tweede Willeke Alberti en in de derde aflevering Joop van den Ende, het zijn niet de minsten.
De meeste gasten zijn enthousiast als we ze uitnodigen in "Het Theater", het komt maar weinig voor dat iemand pertinent niet wil meewerken. Tenzij ze het natuurlijk door tijdgebrek of door andere omstandigheden niet redden om naar de studio te komen.'


Gezellige uitzending

Herman van Veen, Erik van der Wurff en Heinz Stuy, inmiddels alledrie zestig jaar, verlaten de make-up ruimte en lopen de studio binnen. Ontspannen gaan ze rond de tafel zitten bij Karin de Groot, binnen vijf minuten gaan de opnames van start. Met oude beelden, interviews, muziek en nieuws van toen wordt 5 mei 1971 weer even actueel. Herman van Veen moet lachen als hij een foto van zichzelf ziet uit die tijd: 'Ik had haargroei op de verkeerde plek.' Nog harder schiet hij in de lach als hij een foto van zijn metgezel Erik van der Wurff ziet, in uiterste concentratie muziek makend. 'Ja, ha, ha, dat is Erik.' Het wordt een gezellige uitzending met veel anekdotes.

Herman van Veen en Erik van der Wurff weten zich hun eerste optreden in Carré nog maar al te goed te herinneren, maar Heinz Stuy's geheugen laat hem in de steek als hem wordt gevraagd naar de bekerfinale Sparta-Ajax. Stuy: 'Ik weet eigenlijk niets meer van die wedstrijd. Dat komt waarschijnlijk doordat we toen bij Ajax al met ons hoofd in Londen zaten, waar we een maand later de finale van de Europacup tegen de Griekse club Panathi-naikos moesten spelen.' De bekerfinale, wordt de keeper verteld, eindigde in 2-2 en na de verlenging was er nog geen winnaar. De wedstrijd werd overgespeeld in het Olympisch stadion, Ajax won met 2-1 en ging er weer met de KNVB-beker vandoor. Al kan Heinz Stuy, tegenwoordig restauranthouder in zijn woonplaats Driehuis, zich deze specifieke wedstrijd niet meer herinneren. Als hij terugdenkt aan de succesjaren van Ajax beginjaren 70, begint hij te glunderen. 'Ik kijk er met veel plezier op terug, het waren gouden tijden bij Ajax. Drie keer achter elkaar de Europacupfinale gewonnen, het zal moeilijk zijn voor Ajax om dat succes te overtreffen.'


Enthousiasme

Na de uitzending is er voor de gasten nog even tijd voor koffie en een broodje in het mediacafé en voor Studio tijd voor een gesprek met Herman van Veen. De artiest, die dit jaar zijn veertigjarige jubileum in het theater viert, noemt zijn eerste optreden in Carré - hij was toen zesentwintig een 'onvergetelijk moment'. Van Veen: 'We waren nog zo jong en stonden aan het begin van onze carrières. Mijn loopbaan begon in Carré, ik bestond nog maar net. Op de planken in Carré staan, dat was iets wat de meeste artiesten pas op veel latere leeftijd bereikten. Dat was mooi, maar ook verwarrend. Mensen wisten niet zo goed wat ze met ons aan moesten, ze konden ons niet plaatsen. Ik was geen cabaretier zoals ze gewend waren, maar een vreemde vogel met ongelooflijk veel plannen. Het was puur ons enthousiasme waar we het mee deden. Dat geldt overigens ook voor mijn leeftijdgenoten, in alle geledingen van de maatschappij diende zich een jonge, succesvolle generatie aan.'
Als Van Veen naar zichzelf kijkt in die tijd, vindt hij dat hij niet is veranderd. 'Ik zie daar een jongeman staan die weet wat hij wil en vooral wat hij niet wil. Ik ben nu rijker in ervaring, maar in wezen ben ik dezelfde gebleven. Ik was een mens die muziek wilde maken en woorden wilde zingen die me aan het hart gingen. Dat ben ik nu nog, ik weet dat ik tot mijn laatste adem zal zingen.'

Er zijn tal van programma's op televisie die teruggaan in de tijd. Het is niet de eerste keer dat Van Veen wordt uitgenodigd in een studio om terug te blikken op zijn carrière in het theater. 'Van de veertig uitnodigingen die ik krijg van tv-programma's, ga ik er op één in.' Hij heeft ingestemd met Theater van het Sentiment, zegt hij, omdat hij samen met zijn muzikale begeleider Erik van der Wurff mocht komen. 'Erik is er al die jaren bij geweest, hij is een buitengewoon interessant mens. We delen een liefde. Ik zeg altijd dat ik twee broers heb, Erik is de een en Paul van Vliet is de ander.' Als Herman van Veen zelf een legendarisch moment uit zijn verleden mocht kiezen, zou dat dan ook zijn debuut in Carré zijn? 'Nee, als ik zelf een moment mag kiezen, dan is dat het jaar 2025. Ik ben dan midden in de tachtig en ik hoop de beste tijd nog voor me te hebben. Ik laat de wereld dan zien wat er van mijn kleinzoon is geworden.'

De drie heren verlaten de KRO-studio en het is tijd voor de opnamen van de volgende uitzending.