in het Utrechts Nieuwsblad van 5 nov 2004 verschenen de volgende reacties

reacties op Herman's Utrecht

In een serie van dertien afleveringen diept Herman van Veen elke eerste zaterdag van de maand in de bijlage Focus Cultuur herinneringen op aan de stad waar hij zijn jeugd doorbracht. Lezers worden van harte uitgenodigd te reageren. Deze reacties plaatsen we vlak vóór de nieuwe aflevering. Vandaag reacties op aflevering 7: kleuterbruid Nel.

Bennie
Hoewel al 46 jaar niet meer in Utrecht wonend, volg ik met groot plezier de afleveringen van Hermans Utrecht. Ik ben geboren in Tuinwijk, in 1935, en woonde er tot en met 1958. Mijn zus Marieke stuurt me trouw allerlei knipsels uit deze krant en zo kan ik genieten van vaak zeer herkenbare gebeurtenissen. Marieke stuurde me zelfs een plattegrond van de stad, want soms wist ik even niet meer waar zo'n straat was.

Misschien is het leuk te vermelden dat ik tussen 1955 en 1958 'juf was aan de Montessori-kleuterschool in de Nieuwe Koekoekstraat. Herman van Veen bezocht deze school, zo ook zeer vele kleuters uit de Vogelenbuurt. Er kwamen ook nogal wat kinderen uit verre wijken, doelbewust gekozen onderwijs door die ouders. En die mix van kinderen ging uitstekend. We waren een bijzonder actieve school voor die tijd. We, met juffrouw Boisserain als hoofd, organiseerden allerlei evenementen. Elk seizoen leende zich voor een feest. We trokken dan met alle kinderen in optocht, verkleed, versierd en al zingend door de straten van de Vogelenbuurt. Ook met Pinksteren, met de gekozen pinksterkoningin, die prachtig uitgedost met seringen in het haar, te midden van alle kinderen onder erenbogen meeliep. Wat is er van al die lieve kinderen geworden? Ze moeten nu ook al vijftigers zijn. Vooral Bennie uit de Lijsterstraat herinner ik mij als één van mijn meest dynamische pupillen. Boekdelen kan ik schrijven over al zijn ondeugende activiteiten op school (en zeker ook in de buurt). Zo had hij die ene keer van de gereedstaande, prachtig versierde palmpaas-stokken vele koppen van de broodhaantjes afgebeten en opgegeten. En wat moet je als juf beginnen als blijkt, dat onze Bennie de kaplaarzen op de gang vol met water gevuld heeft?
Om beurten mocht één van de kinderen na schooltijd mee naar huis om een kopje thee te drinken bij mijn moeder. Ik bracht ze ook weer thuis, achter op de fiets. Maar Bennie werd door mijn vader met de auto thuisgebracht. Nooit weer heb ik een kindersnoetje zo zien stralen. En moest je die zussen van hem zien, toen we in de Lijsterstraat voorreden. Ze ontploften bijna, 't Was 1956, wie had er toen een auto in de Vogelenbuurt? En Bennie? Zitje nu achter het stuur van een grote slee? Laat het even weten.

Liesbeth Verbout-van der Horst.


Bedankt!
Mijn jeugd heb ik, samen met mijn zes broers, doorgebracht in de Grietstraat.
Nadat alle kinderen waren uitge-vlogen, zijn mijn ouders verhuisd naar Tuinwijk, waar mijn 92-jarige moeder nog altijd woont en waar mijn broers en ik 's zondagmiddags met onze aanhang te vinden zijn. Wanneer op zaterdag de krant met jeugdherinneringen van Herman van Veen is verschenen, wordt daar 's zondags heel wat over afgepraat en -gelachen. Na de aflevering van Nel raakten mijn drie jongere broers niet uitgepraat. De één wist een nog sterker verhaal te vertellen dan de ander. En een lol dat zij hadden. De badhuisaflevering was voor mij ook heel herkenbaar. Met Hermans jongste zusje Mary heb ik diverse uurtjes op het bankje in het badhuis zitten kletsen.
Zelf was ik al vroeg onder de indruk van Herman, vooral na zijn optreden als Neptunus, tijdens een straatfeest. Als kind kon je in de Vogelenbuurt heerlijk buiten spelen, want autoverkeer was er nauwelijks. Heel goed weet ik nog dat er in een winter zo veel sneeuw was gevallen dat er een grote kerk van werd gebouwd.
Heel leuke herinneringen aan de Grietstraat heb ik vooral vanaf mijn puberteit, toen mijn twee oudste broers vaak vrienden mee naar huis brachten, 's Zondags was het steevast koffiedrinken bij de Mulders, met meestal Henk van Huissteden, Johan Hensen, Leo Ransdorp en Henk Voom. Daar voelde ik mij, als enig meisje tussen al die mannen, als een vis in het water. Het was een geweldig leuke tijd, waar ik met een warm gevoel aan terugdenk.
Ik ben ervan overtuigd dat Herman van Veen met het ophalen van al zijn herinneringen vooral heel veel oud-bewoners van de Vogelenbuurt een groot plezier doet.
Dank je wel, Herman!

Rita Vogelzang-Mulder, Utrecht


Helemaal verkocht
Hierbij nog een gek verhaaltje over het krijgen van onze dochter Blanca. Toen ik zwanger raakte, waren wij uiteraard heel erg blij. Die blijdschap was met name mij snel vergaan, omdat de zwangerschap bitter tegenviel. Drie maanden ziek, harde buiken, moe... en meer van dit soort ellende.
Op een avond thuis op de bank is op tv de show van jou die het laatst in Carré was. Wij zijn in 2001 naar die show geweest. Ik was al fan van jou, maar toen ik je live zag met die stem... was ik helemaal verkocht.
Ik las dat dezelfde voorstelling ook in Utrecht was geweest en het dak eraf was gegaan. Je was vreselijk op dreef op z'n Utregs en dat is op zich al lachen, waor? Ik zei tegen mijn man dat mijn wens is nog eens Hereman ook in mijn stadsie een keer te zien. Mijn man vond het een goed plan mij dat te geven als een soort , kraamcadeau.
Je komt in Utrecht om je 60e verjaardag te vieren, in maart. Ons kind zou 5 augustus gehaald worden in verband met een stuitligging.
Het draaide één nacht van tevoren. Geen baby en weer naar huis. Daarna drie weken voorweeën en toen begon de bevalling echt... En ja hoor, op de dag van de voorverkoop. Wel een gezonde dochter, Blanca, gekregen, maar door de omstandigheden geen kaarten. Wat een pech, hè?
Ik hoop dat Herman of van degenen om hem heen die de post verwerken, medelijden met mij heeft/hebben en iemand weten die bij machte is alsnog een kaartje voor ons te regelen. Ik zou na al mij zwangerschapsellende een avond ontspannen lachen en genieten van Herman van Veen heel goed kunnen gebruiken.

Juliëtte van Kuijk en Steven van Dijk, Utrecht


Feest
Wat een feest van herkenning is Hermans Utrecht. Wat een heerlijke stijl. Ik kijk nu al uit naar de gebundelde versie van deze columns en naar zijn exclusieve voorstelling in de Stadsschouwburg in maart aanstaande. Bravo voor deze krant.

Joke van Engelenburg,
Driebergen